Graham Greene – Our man in Havana (1958)
Our man in Havana is het boek dat de dementerende hoofdpersoon uit Hersenschimmen steeds maar weer in zijn huis tegenkomt. Het is best een aardig boek, maar om het nu keer op keer te moeten lezen lijkt me geen prettig vooruitzicht – behalve dan als je echt steeds alles weer vergeten bent, want het begin is het leukste deel. Ik wist overigens niet dat Graham Greene voor de geheime dienst heeft gewerkt; dat maakt het een stuk logischer dat de stofzuigerhandelaar in dit boek plotseling als geheim agent wordt aangesteld.
En nu, nu heb ik bedacht om Boze geesten van Dostojevski te gaan lezen. Het zal dus wel een paar weken stil zijn in deze rubriek. Tips voor daarna blijven welkom, al moet ik toegeven dat ik met de vorige ook nog bar weinig heb gedaan.
Hehehehe… ik ben al sinds 2005 in “Crime & Punishment” bezig. Of “Zonde & Bestraffing”… of “Misdaad & Straf”… mogen jullie zelf kiezen. Er is dus altijd overtreffende trap in niet door Dostojevski heenkomen.
Aan de andere kant… zit ook al sinds 1999 vast in “Master & Margharita” van Boelgakov…
:-\
Broers ja. Gebroeders of broers, mij zal het een worst zijn. En inderdaad, die goedkope pocket uitgave. Ik moet ergens beginnen.
Ja brr, en dan zeker ook nog die goedkope pocketuitgave die net verschenen is?
“de broers” ? Gets!
ik probeer De broers Karamazov door te worstelen, dat valt nog niet mee…
Ik kan je The Comedians aanraden. Zelfde schrijver, zelfde continent, meer inhoud.
(grappig trouwens, we zijn met dezelfde schrijvers bezig. Ik verdiep me al weken in De Idioot van Dostojevski)
Ik ben ook helemaal op dreef met lezen… heb er nog heel wat liggen ook trouwens… dus ik lees lekker door… voor FOK vooral.