Het vervult mij met een groot genoegen dat er geen enkele arbeidsrechtelijke grond is waarop u mij het ontslag dat ik u zodirect ga aanbieden, kunt weigeren. Jarenlang heb ik mij dagelijks met enorme tegenzin naar het muffe pand van uw bedrijf gesleept. Het werk dat ik gedurende mijn dienstverband met geveinsde interesse heb verzet, is uiteindelijk van zero nul en generlei waarde geweest, zeker wanneer afgezet tegen het exorbitant hoge salaris dat u voor mijn geringe inspanningen bereid was te betalen. Kilo’s papier en liters koffie later is er van concrete resultaten hoegenaamd niets te bespeuren.
De chagrijnige medeforenzen ’s ochtends in de trein waren bakens van opgewektheid in vergelijking met mijn collega’s die iedere dag weer uit hun stinkende holen tevoorschijn bleken te zijn gekomen. Ik kan u vertellen dat het amateurisme van uw medewerkers werkelijk grenzeloos te noemen is. Kijk ze daar zitten, de lusteloze lemmings die hun grootste intellectuele prestaties leveren bij het koffieapparaat en aan de borreltafel. Vastgekoekt op hun stoelen en hun plekken, als vette etensresten in een nimmer schoongemaakte oven.
Het vooruitzicht om temidden van deze primaten mijn arbeidzame leven langdurig te moeten voortzetten, heeft mij meermalen in het holst van de nacht sidderend van angst doen ontwaken. Ik dank Hem Wiens bestaan ik ontken dan ook op mijn blote knieën dat ik mij heb kunnen ontworstelen aan dit stuurloze schip, en dat ik mij binnenkort vol overgave kan en zal gaan inzetten voor uw concurrent.
Laat ik een voorbeeld stellen aan al uw wikkende wegende weifelende twijfelende medewerkers, en niet langer om de hete brij heen draaien: ik wil mijn werkzaamheden voor u beëindigen – en wel zo snel mogelijk. Graag ontvang ik hierop per omgaande uw onvermijdelijke akkoord.
Met vriendelijke groet,
Zero.
Tom Poes! Heel goed!
@Merel: dat vond ik zelf eigenlijk ook (jammer; geniaal mogen anderen bepalen), maar er lezen nog wel eens wat collega’s mee die zich nu al beklagen dat ze niet in stinkende holen wonen.
Ik heb nu een list bedacht.
He wat jammer nou van die laatste zinnen (onder de brief zelf) – want geniaal!
Klasse zero! Breaking news!
Leuke dingen achterlaten is nooit leuk. Maar toch: hoera! En hoera! Binnenkort meer info? 🙂
Gefeliciteerd! Wat gaat het worden en waar??
Waarom moet je vorige werk stom zijn om toch blij te zijn met het nieuwe…?
Voor je collega’s was je vertrek ook een stuk leuker geweest als jij wat stommer was geweest.
Hoera voor zero!
En ik ben het er niet mee eens. Ik vind het niet eerlijk. Ik protesteer. Maar toch gefeliciteerd.
Toch jammer. Ik ben natuurlijk hartstikke blij dat ik een nieuwe baan heb (hoera voor zero!), maar het had allemaal nog veel leuker kunnen zijn als de oude baan wat stommer (of: stom) was geweest.