Uitgelezen (29)

Mieters. Verdomd mieters. Litteratuur. Adaequaat. Critiek. Jopper. Gemelijk. Gichelen. Vacantie.

Woorden genoeg in Bij nader inzien, en als neerlandicus had ik ze natuurlijk allang moeten lezen, de 1209 pagina’s (ja en dan ook niet af en toe een halve witte pagina omdat het volgende hoofdstuk op de volgende pagina begint of zo) over de vriendschap tussen een paar studenten Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam.

Eigenlijk is J.J. Voskuil, ondanks zijn weerzin van de computer die hem blijkens Het Bureau zijn gehele arbeidzame leven aan de typemachine hield, een doodordinaire logger: hij schrijft iedere dag een stukje terwijl hij eigenlijk niets te melden heeft. Anders dan mensen met de Ziekte van Blogster doet hij dat echter, en dat bevalt me wel, uitsluitend voor zichzelf. Tekenend is de duidelijk merkbare ergernis van zijn alter ego Maarten Koning over de literaire litteraire pretenties van zijn studiegenoten, die aanstellerige pogingen doen om de betekenis of zin van het leven (en meer van die onzin) in hun schrijfselfs te vatten.

Die weerzin van Maarten Koning spreekt mij wel aan, maar het vervelende is dat er niet echt een bijster boeiend boek overblijft wanneer iemand wars is van iedere pretentie. Geef het dan ook niet uit, zou ik bovendien denken.

Om een lang verhaal kort te maken: ik heb de afgelopen weken geprobeerd me door Bij nader inzien te worstelen, maar het is niet helemaal gelukt. ‘Al’ na een bladzijde of 500 bekroop mij het gevoel dat iedere zin de laatste had kunnen zijn, omdat er feitelijk niets gebeurt. Uiteindelijk heb ik de strijd weten te rekken tot pagina 960, maar toen er op dat moment nog altijd geen ontwikkeling in het verhaal te bespeuren was, besloot ik dat de kans dat ik in de resterende 250 bladzijden een verrassende plotwending zou missen, te verwaarlozen was.

En gezien het feit dat die laatste punt overal had kunnen staan, mag ik best zeggen dat ik dit boek uitgelezen heb.

Blijft opmerkelijk dat ik Het Bureau wel zonder problemen doorkwam. Wellicht kwam dat doordat daar wel, hoe langzaam ook, naar een onvermijdelijk einde toe werd gewerkt en de mensen ook daadwerkelijk ouder werden. Zelfs daarvan is in Bij nader inzien nauwelijks sprake.

Gut, ik moet alweer geeuwen als ik erover schrijf.

Nieuwe stukjes in je mailbox?

Meld je aan en ontvang een mailtje bij elk ei dat gelegd is.
Loading

9 gedachtes over “Uitgelezen (29)”

  1. Tja, smaken verschillen. Ik heb Bij nader inzien nu 4 keer gelezen, mieters! 😉 Ik vind het een van de beste Nederlandse boeken ooit, beter dan Het Bureau (overigens ook goed) . Itt OP bespeur ik weldegelijk een verhaal, en zelfs een apotheose, maar daarvoor moet je natuurlijk wel het boek helemaal lezen….
    Ik sluit me aan bij Kees, nu natuurlijk Frida Vogels lezen, niet alleeen De harde kern, met overlap met BNI, maar ook de dagboeken, hierin is o.m. te lezen ‘wat er daarna gebeurde’, de vriendschap met Han Voskuil, en Lousje (Maarten en Nicolien ofwel Jacob en Wiesje).
    Overigens overleed begin deze week Enno Endt, die model stond voor David Grobben….

  2. Haha, ik vind het masochistisch om een stom boek uit te lezen. Bij mij gaat het dan zonder pardon weer terug in de kast.

  3. Ik lees op dit moment Onder Andere, herinneringen en andere voorvallen van en door J.J. Voskuil. Al even Mieters als al zijn andere werk. Maar ik ben geen maatstaf, ik smulde al van Bij Nader Inzien.

  4. Nader Inzien had toch wel zoiets als een afloop. De taal van Nader Inzien was iets moeilijker en hoogdravender dan bij Bureau. Dat blijft met die perfecte, schijnbaar simpele taal JJ’s mooiste boek.

    Wordt het nu tijd om Frida Vogels te gaan lezen? Taai werk hoor, maar aardig is dat zij ook een aantal episoden uit het leven van diezelfde studentenclub beschrijft. Hoewel, vooral episodes uit de laatste 250 bladzijden.

  5. En de tv-serie was zo mooi. Tenminste, zo herinner ik mij dat, maar ik was ongeveer -1 toen ik het zag.

    Kun jij dat, een boek zomaar verlaten? Leer mij dat even, dan kan De ontdekking van de hemel ook weer gewoon terug in de kast. Nou ja, hij staat natuurlijk wel weer gewoon in de kast, ik ben geen masochist (hij zit zelfs in een doos, in de schuur van mijn ouders) maar geestelijk ligt hij nog naast mijn bed. Naast de bijbel (ik ben nu halverwege Genesis) en Bonfire of the Vanities.

  6. Ik heb nog nooit een boek níet uitgelezen, hoe saai het ook was. Dat kan ik gewoon niet. Dan ligt dat boek daar, half gelezen, en blijft in mijn hoofd zitten tot ik het uitgelezen heb. Tijdelijke obsessies zijn dat. Dus denk ik dat ik maar niet (of in ieder geval niet voordat ik met pensioen ben) in ‘Bij nader inzien’ ga beginnen, want 1209 bladzijdes worstelen en geeuwen lijkt me geen pretje.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *