Oppassen

‘Ik wil óók een ei!’
(pfffff, nu ineens wel zeker…) [staat niettemin het uit voorzorg al meegekookte, en hierbij door de neus geboorde eitje af]
‘Jij moet het open maken!’
(pellen heet dat tegenwoordig…)
‘Ik lúst geen geel, dat moet eruit!’
(pardon?!) [snijdt het ei behendig door midden om het eigeel er met een soepele handbeweging uit te kunnen lepelen; legt het ontgeelde ei terug; denkt intussen aan de kindjes in Afrika]
‘Nee, niet op het bord leggen! Nu zitten er kruimels op van de krozanten!’
[poetst het ei op als een volleerd conservator bij het pronkstuk uit de collectie; weigert nog aandacht te besteden aan de uitspraak van de croissant]
‘Daar zit nog een kruimel, dat wil ik niet!’
…
‘Er moet ook zout op!’
…
‘Er moet méér zout op!’
[kiepert het zoutvaatje ondersteboven tot het ei half bedolven is onder de Jozo]
‘Er zit nog geel tussen! Dat lúst ik niet!’
(*&@^&!#^?*&#^…)
‘Ik hoef niet meer, mag ik van tafel?’