In tijden van nood leer je je vriend kennen. Ziekte – het heerst, weet u nog – noopte L. haar vertrouwen in mij te stellen en mij per volmacht voor haar te laten stemmen.
Vrouwen hebben natuurlijk ook recht op een mening, maar dat ik nu gedwongen werd een stem uit te brengen op een partij die de mijne niet is, vond ik geen prettig vooruitzicht. Gelukkig verschilt onze politieke voorkeur niet zo als die van mijn ouders, maar toch: het stemrecht is iets waar je zorgvuldig mee om moet gaan.
Ik vind het dan ook volstrekt onacceptabel hoe hier in het stemlokaal mee om wordt gegaan. ‘Deze meneer (dat dan nog wel) mag twee keer!’, schalde het door de van god en alle andere kiezers verlaten gymzaal. En inderdaad, tot twee keer toe mocht ik op een van de mooie namen klikken en de rode stemknop indrukken.
Maar of mijn stem nu bij mijn partij terecht is gekomen en die van L. bij de hare, óf juist precies andersom, valt met geen mogelijkheid te achterhalen. Sterker nog: wanneer iemand je gemachtigd heeft, ben je zelfs verplicht om zijn of haar stem tegelijk met je eigen stem uit te brengen, waarmee je dus per definitie in het ongewisse wordt gelaten. Vinden ze het gek dat de burger zich van de politiek afwendt! Je weet verdomme niet eens meer zeker of jouw stem wel bij de juiste partij uitkomt!
Waar maakt die man zich toch zo druk om?, vraagt u zich wellicht af. Nou, wacht maar tot u morgen in de krant leest dat Maurice de Hond uitgevogeld heeft dat meer vrouwen dan mannen op de PvdA hebben gestemd. Dat hoeft dan helemaal niet waar te zijn, maar kan allemaal door de volmachtstem verklaard worden.
Kunt u zich nog herinneren dat de Ouderenpartij furore maakte dankzij brede steun onder jonge kiezers? De volmachtstem, zeg ik u. Seniele bejaarden, vastgekoekt aan hun rolstoelpluche, stuurden hun kleinkinderen op pad, die, naïef als ze waren, dachten dat ze op Janmaat stemden. De jeugd hielp de Unie 55+ in het zadel, en het hardnekkige fabeltje van ontluikend racisme in de verzorgingshuizen was geboren.
Zo, hiermee heb ik ook meteen het meest interessante onderwerp van deze verkiezingen behandeld. Ik ben best benieuwd naar de uitslag, maar ik vrees dat PSV het uiteindelijk net niet gaat redden.
Ik steun PSV hoor… ze zijn weer een ronde verder.
Ik heb ook gestemd voor mijn geliefde. Toen ik in het stemhokje met het rode potlood in mijn knuist klaarstond realiseerde ik me dat ik niet wist wat ik voor hem moest stemmen. Maar ik heb goed gegokt.
Ook na gisteravond vrees ik nog steeds dat PSV het niet gaat redden.
Nou, die exit-poll van mij was ook niet echt nauwkeurig…
is gewoon liefde, zero.
“ik geef je mijn stem, en neem die van jou”