Nou, het is dan uiteindelijk net op tijd gelukt, maar o o o wat ging het moeizaam.
Na Oorlog en vrede kon Tolstoj weinig meer fout doen, maar tussen Anna Karenina en mij wilde het op zijn zachtst gezegd niet zo boteren. Werden de oeverloze romances in Oorlog en vrede nog afgewisseld met minstens zo oeverloze veldslagverslagen, in Anna Karenina is het een en al dramatiek dat de klok staat, hooguit met een enkele uitweiding – en niet de meest interessante – over een paardenrace, het boerenleven of de jacht.
Maar goed, ik weet ook wel dat ik helemaal niet onenthousiast behoor te zijn over dit meesterwerk. Anna krijgt nog wel een keer een herkansing.
zeer de moeite waard.
Ook op mijn zwevende boekenplank (ceci n’est pas un livre)ligt Anna K. al ruim een jaar te wachten om gelezen te worden door mij…Maar ik ben wel in voor een romance dus wieweet. Ooit.
Een aantal weken terug ging ik naar de balletuitvoering van Anna in ’t Luxor. Sindsdien ligt ook een versie (een engelse, waarom?) klaar om gelezen te worden. Ik krijg er zo niet echt zin in natuurlijk 😉
Dat klinkt als een boek waar ik van zou smullen.