Strandvakantie

Zelden zo opgelucht de kantoorcomputer afgesloten als gisteravond. De batterij was even helemaal leeg, hetgeen ook wel een beetje af te lezen was – juist niet dus – aan de berichtfrequentie alhier. Maar het schijnt dat de levensduur van een batterij langer wordt naarmate je hem vaker helemaal ontlaadt, dus ik zie het, terwijl ik me weer aan het opladen ben, positief in.

Ik weet niet precies hoe lang een zero® nodig heeft om volledig op te laden, maar het zal binnen een dag moeten gebeuren. Morgen moet ik namelijk volledig uitgerust en voorbereid zijn voor een tiendaagse vakantie aan het strand. Wie vandaag een stap buiten de deur heeft gezet, zou denken dat ik tornado’s ga jagen, maar het tegendeel is het geval: de komende tien dagen speel ik in alle rust en stilte mee in het Corus Chess Tournament in Wijk aan Zee.

De bekentenis je vakantie te spenderen tussen schakers leidt meestal tot grote hilariteit bij collega’s, en waarschijnlijk ook bij de lezers. Toch is het elk jaar weer een mooi schouwspel, die merkwaardige mix van geniale geesten en simpele zielen die het complete dorp ruim twee weken volledig in zijn greep houdt.

Vroeger speelde ik mee in het eerste weekend van het toernooi. De verslagenheid op de gezichten van de dorpsbewoners bij het aanschouwen van de eerste busladingen vol nerds, mislukte filosofen, alcoholisten en ander wereldvreemd gepeupel maakte ieder jaar weer diepe indruk. Uit die blik viel op te maken dat drie maanden Duits praten in de zomer nog tot daar aan toe was, maar dat twee weken de onbegrijpelijke taal der schakers weerstaan absoluut andere koek was.

Tegenwoordig arriveer ik pas in het tweede weekend, en dan zijn de locals al in geen velden of wegen meer te bekennen. Diep verschanst in hun huizen houden zij hun winterslaap, en in de rij bij de supermarkt gaat het alleen nog over ongelijke-lopereindspelen, kwaliteitsoffers en herhaling van zetten. Supermarkt en horeca varen overigens wel bij de komst van de doorgaans dorstige schaakgemeenschap, dus wat dat betreft geen medelijden, maar het personeel moet door een hel gaan.

Als er uitgerekend tijdens het Corus-toernooi een UFO landt in Wijk aan Zee en de buitenaardse wezens de mensheid komen monsteren, dan staan we er niet best op. En daarom ga ik er ook ieder jaar weer naartoe: stel dat het gebeurt, dan kan ik de mensheid tenminste nog een beetje redden.

Nieuwe stukjes in je mailbox?

Meld je aan en ontvang een mailtje bij elk ei dat gelegd is.

Naam*

E-mailadres*