Ooit, het moet alweer een tijdje geleden zijn, is er iemand geweest die als eerste op het krankzinnige idee kwam om zijn zielenroerselen op het wereldwijde web te publiceren. Of beter gezegd: haar zielenroerselen, want het zal wel weer een vrouw geweest zijn. Inmiddels heeft iedere boerenlul zonder enig besef van schatplichtigheid zo’n eigen weblog, waarvan wederom akte.
Ik heb dan ook geen enkel schuldgevoel over het feit dat ik sinds enkele dagen schaamteloos plagiaat pleeg op de Woordlog van Woordenaar. Ik kan er niets aan doen: iedere dag kom ik wel een of meer woorden tegen die erom smeken geboekstaafd te worden. Mooie woorden, lelijke woorden, amusante woorden, merkwaardige woorden, beklagenswaardige woorden.
Beklagenswaardige woorden?
Voorbeeldje. Er is ooit een zwakzinnige geweest die het woord ‘digibeet’ heeft geïntroduceerd. Deze persoon dacht een creatieve combinatie van ‘analfabeet’ en ‘digitaal’ te hebben gemaakt, niet beseffende dat een analfabeet gewoon een niet-alfabeet is. Iemand aan wie de digitale revolutie voorbij is gegaan, had dus een adigi moeten heten. Tenzij we atheïsten theobeten gaan noemen, anarchisten archibeten, en analfabeten alfabettenbeten.
Standrechtelijk executeren, zou je het gespuis moeten dat dergelijk gif in onze taal injecteert. Ze zouden in staat zijn ‘boekstaven’ te moderniseren tot ‘logstaven’ in plaats van tot ‘webstaven’ of ‘netstaven’, terwijl loggen feitelijk al een soort boekstaven is. En terwijl ‘staven’ op zich ook iets totaal anders is. Zoals onderdeel van het mooiste meervoud in het Nederlands: chefs van staven.
‘Chefs van staven’ zou het zomaar tot mijn woordcollectie kunnen schoppen als het morgen voor het eerst in de krant zou staan. Voorlopig zijn het vooral samenstellingen met een dubieus tintje, voornamelijk ontleend aan de actualiteit. Mijn jaaroverzicht vult zich dit jaar vanzelf.
U mag mij uiteraard tippen.
Tippen is een mooi woord met een dubbele betekenis. Mijn rekeningnummer is op aanvraag verkrijgbaar.
Ik heb hier een verdwijnwoordenboek (een mooi woord op zich, en samengesteld door een woordenboekmaker, nog zo’n fijne term) liggen, kostelijk boekje.
Ikzelf ben de uitvinder van het woord cynior, zei ik niet zonder enige trots. Het is een cynische, wat oudere journalist, niet te verwarren met mijzelf.
Nee, hij heet vlooienbeet als hij geen vlooien meer heeft. Als-ie geen vlooienbeten meer heeft, is-ie een vlooienbetenbeet.
Kat met vlooienband heet dus vlooienbeet als hij geen vlooienbeten meer krijgt.