Vroeger, toen zoals bekend alles beter was en iedere scribent zich nog van een ganzenveer bediende, kon je met een gerust hart de grootst mogelijke onzin aan de papyrusrol toevertrouwen. In de relatieve eeuwigheid die de inkt nodig had om te drogen, kon je de ergste uitglijders herroepen zonder dat iemand het ooit door zou hebben. Hoe anders is dat in de razendsnelle digitale wereld van 2006 2007, waarin iedere dwaling meedogenloos en onherroepelijk wordt vastgelegd!
Koud had ik mij ten overstaan van de wereldgemeenschap afgevraagd of überhaupt iemand zich tegenwoordig nog om het nu bekommert, of in Nantes verzamelden zich honderden demonstranten om tegen de komst van 2007 te protesteren. In hun poging zich tegen de toekomst te verzetten, bedienden de anti-2007-demonstranten zich volgens de Telegraaf (dat dan weer wel) van leuzen als ‘Nee tegen 2007’ en ‘Nu is beter’.
Voorwaar een sympathieke actie, in al zijn absurditeit! Hoe mooi zou het zijn als wij als mensheid collectief de tijd een halt konden toeroepen. Dat de tijd ook eens bij jou en mij zou stilstaan, in plaats van andersom. Of, nog mooier: dat bij jou en mij de tijd eens zou stilstaan.
Mensen die geld te veel hebben kunnen hun rijkdom schenken aan anderen die het hard nodig hebben; er zijn hele politieke bewegingen die zich al eeuwenlang voor een rechtvaardiger verdeling van geld inzetten. Maar wie tijd te veel heeft – en het oude adagium tijd = geld ten spijt zijn dat meestal niet dezelfden – zit er maar mee opgescheept. Ik ben zo iemand die zich met zijn tijd geen raad weet, waarvan akte: hoeveel tijd kun je hebben als je iedere dag een onzinnig stukje op je weblog kunt schrijven?
Ja, net als mijn geld kan ik mijn tijd misschien nuttiger besteden. Maar waarom kan ik op dagen waarop alles meezit en ik in 18 uur heb gedaan wat ik moet of wil doen, niet gewoon zeggen: Stop de tijd! Die zes uur bewaar ik graag voor de vierde ronde, als ik oud en wijs ben en ik de tijd goed kan gebruiken! En dat Vadertje Tijd, Kees Driehuis, dan vraagt of ik het zeker weet, en dat ik dan op mindere dagen eventueel nog een joker kan inzetten. En dat ik als het echt misgaat altijd nog een klokje heb.
En theaterbonnen, zodat ik naar rare voorstellingen zoals die in Nantes kan gaan kijken.
Maar nee, de tijd tikt in zijn onbarmhartige tempo onverstoord door. En ik word intussen per seconde grijzer.
Om het allemaal nog erger te maken: dertigers maken een fundamentele identiteitscrisis door, las ik vanochtend in NRC Next. Dus maak je borst maar nat.
Ee nieuw TV programma; per seconde grijzer met Iamzero
Brabantse nachten duren langer
Gelukkig lijkt de tijd in Wijk aan Zee trager te lopen. Dat helpt dan weer een beetje.