Nu

De jaarwisseling is traditiegetrouw een moment van bezinning. Weemoedig denken we – al dan niet in lijstjes – terug aan de mooie tijden die voorbij zijn, en naïef-hoopvol bedenken we – al dan niet in voornemens – hoe het beter kan. Vroeger was alles beter en in de toekomst moet alles heel anders, want zo kan het echt niet langer.

Het nu moet verschrikkelijk zijn. Maar kijkt er überhaupt ooit iemand naar het nu?

Nu zit ik bijvoorbeeld met een bekaterde kop een kop koffie te drinken. De kachels doen er veel te lang over om het behaaglijk te maken. Buiten hoor ik de rotjes van stompzinnige kinderen die zin hebben in een stompje. Buiten is ook waar ik straks heen moet om de blinde logeerhond uit te laten, en ik moet mee want hij is blind. Terwijl ik het opschrijf, vallen de eerste regendruppels uit de hemel.

Ik lees Oblomow en ik lees daarin een boek over mijzelf, Ilja Zeroïtsj Oblomow. De vakantie is alweer voorbij. Na tien dagen oblomowisme wissel ik de sleur van de vakantie net zo makkelijk weer in voor de sleur van het werkzame bestaan.

Het nu.

Kijk, als je niet begrijpt waarom mensen iets nooit doen, moet je het gewoon zelf eens proberen. Ik kijk uit naar een mooi 2007!

Nieuwe stukjes in je mailbox?

Meld je aan en ontvang een mailtje bij elk ei dat gelegd is.

Naam*

E-mailadres*