Uitgelezen (21)

Michael Cunningham – A Home at the End of the World (1990)

Niet al te lang geleden las ik Specimen Days van Michael Cunningham; een boek bestaande uit drie delen waarvan ik de eerste twee delen zo goed vond dat ik de teleurstelling over het derde deel maar met de mantel der liefde bedekte. Niettemin was er alle reden voor nieuwsgierigheid naar het boek waarmee Cunningham vijftien jaar eerder al furore maakte: A Home at the End of the World.

Ook hier drie delen, en ook hier een overweldigend begin. De manier waarop Cunningham de ontluikende vriendschap schildert tussen twee zo verschillende jongetjes als de hoofdpersonen Jonathan en Bobby – de een afkomstig uit een keurig milieu, de ander met een (ronduit eufemistisch uitgedrukt) instabiele jeugd – is werkelijk adembenemend. Het wisselende perspectief van waaruit verteld wordt, is daarbij zeer functioneel: als lezer begrijp je bijvoorbeeld een stuk beter waarom mensen elkaar niet altijd begrijpen, en dat mag toch een centraal thema heten in dit boek.

In de delen twee en drie hebben de jongens hun jeugd goeddeels verlaten, en staat de vermoeiende worsteling van hun driehoeksrelatie met Clare centraal. De uitzichtloosheid waarmee deze verhouding zich voortsleept heeft zijn weerslag op de lezer, zeker als de kleine Rebecca geboren wordt en onduidelijk is wie de vader is. Althans, ik ben in ieder geval te weinig Libellelezer om iets met dergelijke materie te kunnen.

Waarmee ik overigens niks negatiefs over de kwaliteit van dit boek wil zeggen; het werd mij alleen te klef en langdradig na verloop van tijd. Volgende keer als ik een boek van Cunningham lees, stop ik na deel 1.

Nieuwe stukjes in je mailbox?

Meld je aan en ontvang een mailtje bij elk ei dat gelegd is.
Loading

3 gedachtes over “Uitgelezen (21)”

  1. “A home at the end of the world” vond ik ook wel aaridg. Het begin was echter inderdaad weer eens des Cunningham’s stukken beter dan latere stukken.

    “The Hours” heeft dat niet trouwens; is ook een veel beter boek dan het een film is. Ik denk toch wel dat zeuro er een redelijk knus weekendje mee door zou kunnen brengen.

    🙂

    xV

  2. Ik ben ooit bij de film in slaap gevallen terwijl het intro nog bezig was volgens mij… dat ga ik dus zeker niet doen, en ik heb de film gisteren (hij was op de BBC) ook maar weer aan me voorbij laten gaan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *