In de soep

De Socialistische Partij is op 22 november rijkelijk beloond voor een campagne waarin alles op zijn plaats viel. Terwijl Bos en Balkenende elkander te lijf gingen, hield Marijnissen zich opvallend afzijdig. Door de tomatensoep voor de gelegenheid zonder ballen te serveren, liftte de partij mee op het succes van de Faunapartij, samen met de SP nog de enige partij voor het behoud van (ideologische) veren. En middeleeuwse principes aangaande het koningshuis en de NAVO werden voor het gemak losgelaten, want het was niet realistisch om die onderwerpen in de komende vier jaar fundamenteel ter discussie te stellen.

SP NU!, was dan ook de slogan.

Zo zo, het roer is om daar bij Leefbaar Oss, dacht ik nog. Zou de aan het tomaatrode oppositiepluche vastgekoekte partij dan eindelijk een Grote Sprong Voorwaarts overwegen, door zich behalve door opportunisme ook eens door de politieke realiteit te laten leiden in de bepaling van hun standpunten?

Drie weken later, nog voor er aan de formatietafel ook maar over één inhoudelijk onderwerp onderhandeld is, heeft het er alle schijn van dat Marijnissens flirt met de realiteit slechts een afleidingsmanoeuvre was. Hemeltergend is zijn analyse dat de coalitievorming in de soep is gelopen omdat het CDA (41 zetels) niet bereid was tot serieuze concessies ten opzichte van de SP (25 zetels). Als hij echt zo nieuwsgierig is naar de manier waarop CDA en PvdA er samen uit gaan komen, dan doet hij er verstandig aan om goed op te letten. Waarschijnlijk zullen ze namelijk allebei concessies moeten doen, en de partij met de meeste zetels dan waarschijnlijk nog wat minder dan de rest.

Een paar dagen na de verkiezingen, toen iedere debiel dit scenario natuurlijk al kon voorzien, had ik zoveel gedronken dat ik in discussie ging met een collega die op de SP had gestemd. Ik zou me als SP-stemmer behoorlijk bekocht voelen, maar als ik hem op zijn woord mag geloven, is hij nu bijzonder blij met de opstelling van zijn partij. Idealen en principes, daar houdt hij van, en daar moet je aan vasthouden.

Hoe de SP die idealen en principes gaat realiseren vanuit de vertrouwde oppositiebanken, is mij een raadsel. Als je het mij vraagt, gaat de partij pas regeren als ze ooit, wat God verhoede, 76 zetels halen. Dan waai ik toch liever een beetje met de winden mee, zolang ik dan maar zelf een behoorlijk partijtje mag meeblazen.

Nieuwe stukjes in je mailbox?

Meld je aan en ontvang een mailtje bij elk ei dat gelegd is.
Loading

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *