‘En wat is er mis met Phil Collins?’, reageerde iemand doodleuk op de zorgen die ik uitsprak over de gelijkenis van Marcel Möring met de vleesgeworden zouteloosheid. Wat u aan die op zich al schokkende woorden nog niet eens kon aflezen, is dat deze afkomstig waren van iemand geboren in 1980.
Als iemand uit 1980 zo’n vraag durft te stellen, slaap ik daar slecht van. Iedereen uit 1980 en daarna, maar zeker ook daarvoor, ja, eigenlijk iedereen, dient een hartgrondige hekel te hebben aan Phil Collins.
In 1980 zat Phil Collins nog bij Genesis, en als het daarbij was gebleven, had ik dit stukje nooit hoeven schrijven. Maar 26 jaar later heeft Phil Collins misdaden tegen de menselijkheid als You’ll be in my heart op zijn geweten, is Phil Collins letterlijk en figuurlijk het boegbeeld van Sky Radio (of liever gezegd: Sky Radio de ether geworden Phil Collins) en bepaalt Phil Collins wie de Nederlandse Tarzan in de gelijknamige musical wordt.
Dat, en nog veel, Phil veel meer, is er mis met Phil Collins, en als gezonde vlotte jongeman uit 1980 heb je, punt uit, discussie gesloten, gewoon een gruwelijke pesthekel aan zo’n vent – je kunt niet tegelijkertijd Phil Collins leuk vinden en op goede voet blijven met je 150 hyvesvrienden.
Voor de samenwonende jonge vrouw van rond de 30 wier leven compleet is op de debuutroman na liggen de zaken wellicht anders. Daar prijkt Phil Collins in het cd-rek pal naast of onder Coldplay, in een collectie waarin verder Bløf en Spinvis zeker niet mogen ontbreken.
Eens. Nu moet ik bekennen dat ik het complete oeuvre van Genesis in het CD-rek heb, en zolang de man achter zijn drumstel zat was Genesis geniaal. Toen Peter Gabriel ermee stopte (waarom toch, Peter?) werd de muziek iets commerciëler, maar bleef het best te pruimen. Al was het schrikken toen Genesis ineens ook ballads begon te produceren, en toen hij al het werk uit de jaren ’70 in een medley ging proppen werd ik ook niet blij.
Phil zonder band is inderdaad Sky Radio-muziek, op enkele werkjes van eind jaren ’80 na.
Genesis is echter aan het reüniën, en blond als ik ben hoopte ik op een rentree van Peter Gabriel. Helaas, het werd Phil. Ik hou mijn hart vast (en ja, zo heet die ballad ook).
U bent een mensch naar mijn hart. Ooit heb ik een plaat van dit heerschap gehad maar die ben ik tijdens een verhuizing ooit eens ‘vergeten’ ik vind dit tot op de dag van vandaag niet erg. Er zijn weinig artiesten die erger zijn dan Phil Collins. Brr. Ik ga u complimenteren met uw bibliotheek: mooi. Alleen mis ik Alfred Döblin en David Vogel, ook al bent u Neerlandicus, dit zijn literaire aanraders!
Twee dingen: Pil zuigt. Als een gek.
Ik vind Phil wel lekkere muziek hebben hoor, vooral bijv. Soundtracks van films als Tarzan en The Lion King.
Hier gaan wij zeker nog wel over twisten!
Ik zet – heel makkelijk 🙂 – bij deze de ontsnappingsclausule ‘Over smaak valt niet te twisten’ in.
Ik twijfel nu wel aan de gezondheid van 1980.
Oh sorry dat was ik, ik denk laat ik één keer grappig zijn, doe ik het anoniem…
Wat is er mis met Spinvis?