Big Brother, Temptation Island, Expeditie Robinson, The Villa, De Gouden Kooi, Undercover Lover: de reality-afvalraces op tv schieten als paddenstoelen uit de grond. De Rus Leo Tolstoj gebruikt zijn laatste roman Oorlog en vrede om een nieuw concept onder de aandacht van de programmamakers te brengen. Dat is op zich overigens niet nieuw, want een paar jaar geleden deed DBC Pierre hetzelfde toen hij in zijn Vernon God Little een show beschreef waarin het publiek de kandidaten op death row een voor een mocht wegstemmen (de winnaar mocht blijven leven). Het kan geen toeval zijn dat een van de meest ondernemende hoofdpersonen in Oorlog en vrede Pierre heet.
De nieuwste telg van het Talpamonster zal de naam Borodino Battle dragen. Het idee achter Borodino Battle is simpel doch doeltreffend: ’s avonds mag het bronstige manvolk, onder het genot van de nodige wodka, de vrijgezelle dames het hof maken; overdag vinden er veldslagen plaats waarbij het zaak is zo veel mogelijk van je concurrenten uit te schakelen.
Borodino Battle verwijst naar de Slag bij Borodino die Tolstoj in zijn boek uitgebreid bespreekt; een belangrijk moment in een oorlog tussen Rusland en Frankrijk die wordt gesitueerd in 1812 en die Tolstoj zo overtuigend beschrijft dat het echt gebeurd had kunnen zijn. Een historische roman zou ik Oorlog en vrede echter niet willen noemen; wie tussen de regels doorleest, ontdekt al snel de vele parallellen met het heden die Tolstoj op subtiele wijze in zijn kloeke werk gevlochten heeft.
Zo verwijst de titel naar de paradox die ons dagelijks leven beheerst: we leven al zestig jaar in vrede, maar toch ook in oorlog – eerst een koude en nu een vrij verhitte. We wanen ons veilig achter onze gouden bergen van welvaart, maar we moeten ernstig rekening houden met een aanslag die dat vredige leven op brute wijze op zijn kop zet. Zware kost dus, en daarom is het jammer dat Tolstoj niet wat langer heeft nagedacht over de namen van zijn hoofdpersonen. Ik noemde al Pierre, maar ook de oude graaf Bolkonski, waar de ellende allemaal mee begon, staat wel heel duidelijk voor Bolkenstein, en zijn zoon moet dan wel Balkenende zijn.
Maar laat dat de onervarenheid van de beginnende schrijver zijn, en laten we dat dan met de mantel der liefde bedekken. Dat Tolstoj een groot talent is, staat echter als een paal boven water. Zo’n zestienhonderd pagina’s historische beschrijvingen en verwikkelingen die ook nog weten te boeien: waar zie je dat nog tegenwoordig? Ik geef het je te doen.
Nee, dit is er eentje om in de gaten te houden. Onthoud die naam, Tolstoj; ik voorspel hem een grootse toekomst. Zijn schrikbeelden van de oorlog zullen altijd actueel blijven, ben ik bang.
Bravo zero, goede prestatie! En nog in een redelijke tijd ook.
Inmiddels ben ik zelf met een soortgelijk project bezig: http://www.online-literature.com/dickens/nickleby/ zodat het wel weer even duurt tot er een reactie van mij zal verschijnen
Prachtig geschreven inderdaad, van Tolstoj.
Prachtig geschreven!!
Ha, prachtig!