Ik had al drie weken geen boekwinkel van binnen gezien, en in zeroïstische termen is dat een eeuwigheid. Een en ander had natuurlijk alles te maken met mijn pogingen om de 1550 pagina’s van Oorlog en vrede te bedwingen; pogingen waar de afgelopen dagen enigszins de klad in is gekomen, zoals de trouwe volgers van de vorderingen hebben kunnen waarnemen.
Het begon zo voorspoedig: na 500 pagina’s in tien dagen had ik nog altijd een perfect overzicht van de families Rostov, Bolkonski, Bezoechov en Koeragin, of zij zich nu op het slagveld begaven of discussieerden over de grootheid van Napoleon op een willekeurige soiree in Petersburg. Maar toen sloeg toch iets van verveling toe, en nu hik ik al dagen tegen het einde van het eerste boek aan.
Het vooruitzicht om nog drie weken in de loomheid van het negentiende-eeuwse Rusland te moeten doorbrengen, stemt me steeds treuriger. Het onderscheid tussen Nikolaj Andrejevitsj en Andrej Nikolajevitsj vervaagt van dag tot dag, en met wie al die inwisselbare meisjes (Natasja, Sofia, Marja) het nou precies doen, heb ik ook allang niet meer op een rijtje. Ik kan uw aanmoedigingen dan ook goed gebruiken, want het is nu of nooit. Vooruitlopend daarop verliet ik alvast drie boeken rijker de (overigens rijkelijk vroeg kerstversierde) Waterstone’s. Het stapeltje boeken waar ik reikhalzend naar uitkijk groeit zo gestaag en motiveert op die manier om snel door te lezen. Een echte impulsaankoop dus.
(voor de geïnteresseerden: The accident van Ali Smith, Arthur & George van Julian Barnes en A short history of tractors in Ukrainian van Marina Lewycka; die laatste moest van collega M.)
@Lex: vooral blijven doorlezen, dan sijpelt het zeroïsme langzaam maar zeker vanzelf door de aderen.
Ik ben nogal leergierig en wil graag weten wat
‘zeroïstisch’ betekent. Verder herken ik veel in je beleving. Gewoon opzij leggen, zo’n moloch en lees b.v.
het prachtige boek ‘Het kleine meisje van meneer Linh’ van Philippe Claudel’. In een adem, zoals lezers dat plegen te noemen. Ik schreef er op mijn blog het volgende over :
http://lexfluitman.blogspot.com/2006/08/geur-herinnering.html
Ik sla geen week over of ik kijk op bol.com voor boeken, net weer eentje besteld, De Vliegeraar.
Ik heb zojuist (nou ja, gisteravond) deel I van Oorlog & Vrede uitgelezen, en ben dus halverwege. Wel vroeg ik me enigszins bezorgd af waar de Oorlog bleef: al die Vrede vol trouwlustige jongens en meisjes had ik nu wel gezien. Een collega verblijdde me vanochtend met het nieuws dat deel II de oorlog betreft. Ik ben benieuwd.
Ik zou zeggen: Wees niet zo streng voor jezelf, leg het op de stapel Niet Uitgelezen Boeken en begin in een boek dat je wel boeit.
Tot mijn grote vreugde kwam in ‘A short history…’ ook de geschiedenis van mijn lievelingstractor ter sprake, John Deere. Ik zal tzt een stukje wijden aan John D.
Je kunt toch ‘de dodenrit’ van drs P. op repeat zetten als je leest! Houd je scherp 😀
“Nu Igor is verwijderd hebben wij weer even rust
Maar nee, daar zijn de wolven weer, op nog een part belust
De doodskreet van Natasja snijdt ons pijnlijk door de ziel
Nog zesendertig werst en in blauwgeruite kiel”
A short history of tractors… van Marina Lewycka vond ik erg leuk.