Omdat de deurbel was gerepareerd, ging hij op het afgesproken tijdstip ook daadwerkelijk. Voor de deur stonden twee sjofele jongemannen van begin twintig. Petje op, wezenloze blik in de ogen en de bakkes een paar centimeter open: typisch van die gevallen waarbij het angstzweet je uitbreekt als je beseft dat ze stemrecht hebben. Gevallen ook waarbij een licht gevoel van gêne je bekruipt als je moet aantonen dat je een astronomisch bedrag hebt betaald voor hetgeen ze komen afleveren.
Ik moest de jongemannen echter nog even te vriend houden, want ze kwamen eindelijk de tafel en het bureau brengen waar we zo lang op hadden gewacht. Beide meubels bleken eerst nog wel even in elkaar gezet te moeten worden. Terwijl collega 1, laten we zeggen Melvin, de poten onder de tafel schroefde, werd Johnny opgezadeld met het naar binnen dragen van de doos met bureau-onderdelen. Die bleek echter veel te zwaar voor één persoon, en mijn aanbod om te assisteren was aan dovemansoren gericht. Alsof Johnny mijn taal niet sprak, en dat leek niet eens zo onwaarschijnlijk.
Johnny had echter nog een ander klusje te klaren, waar dit ledige moment zich uitstekend voor leende. ‘Heeft u ook een wc?’, vroeg hij beleefd.
Ik beoordeelde Johnny’s sjofelheid opnieuw en bedacht dat ik de vraag het best ontkennend kon beantwoorden. Maar met twee toiletten op 90 vierkante meter leek me dat uiteindelijk onhoudbaar. Dankbaar piste Johnny de bril onder.
Inmiddels was Melvin klaar met de tafel en kon het bureau uitgepakt worden. Dat was van Duitse makelij en dus ganz gründlich ingepakt met overtollig tape. Als een pitbull zette Melvin zijn tanden in de verpakking, terwijl ik nog zo vriendelijk had aangeboden een schaar te pakken. Ik drentelde er maar wat knullig omheen, niet wetend hoe ik deze mensachtigen tot hulp kon zijn, en al helemaal niet wetend wat te zeggen.
Om toch maar iets uit te brengen, je blijft uiteindelijk gastheer, besloot ik een opmerking te maken over het gammele antieke sjofele krakende k*tkastje waaraan ik jarenlang opgevouwen achter de computer had gezeten. ‘Zo, dan kan deze er eindelijk uit… dus als je interesse hebt…’.
Het was een slechte grap, maar nu er iets te halen viel, bleek Melvin plotseling wel degelijk enkele woorden Nederlands te kennen. ‘Meen je dat nou joh? Ik vin het een hartstikke tof kassie!’
En zo werd Melvin toch nog een goede vriend. Te meer omdat tafel en bureau het inmiddels prima maken.
Spelletje voor de kijkers: klik en raad de boeken in de kast!
Dank U.
Sas heeft gelijk. Het zijn Gerbera’s
Bloemenstalmens bijscholen. Of oren laten nakijken.
Fout (volgens de bloemenstal dan) (geloof ik)
Gerberapuntje.
Hooguit een bonuspuntje dan Paul, want De Koning staat niet op de foto. Je bedoelt natuurlijk dat gele boek, maar dat is toch vrij eenvoudig te herkennen als In Babylon van Marcel Möring.
De bloemen zijn ook fout, hoewel ze wel met een g beginnen.
Allereerst hulde voor jullie smaak.
Ik zal toch ook wel een (bonus)puntje scoren met de Koning van Donner? En dat bosje bloemen, Gardenia’s?
Uiteraard, Marza, excuus! Al moet ik zeggen dat Fantastica wel heel erg opvalt tussen alle brave saaie omslagen.
Maar geen puntje voor de blauwgroenrode kaft op de onderste plank links?
Bonuspunt voor PW! Zij raadt een boek dat niet eens op de foto staat! Nee, zo’n beetje alles wat te zien is, is Nederlandstalig, het Engelstalige gedeelte begint daar rechtsonder met het gele boek getiteld Yellow Dog van Martin Amis.
Ha! Mijn favoriete Cunningham natuurlijk! Al uit?
Daaronder staat volgens mij A home at the end of the world maar de naam van de schrijver weet ik even niet meer. Die van The Hours in elk geval.
Punt voor victoria! En dan moet het nu makkelijk zijn, want alles staat natuurlijk op alfabet.
Ok, ok, zodat er toch nog geraden wordt: “De ontdekking van de hemel”, grote rode boek rechts van het midden op middelste geheel zichtbare plank in linkerkastdeel?
🙂
De titels vanzelfsprekend, want de boeken staan er lang niet allemaal op.
Wat bedoel je met : raad de boeken?
De titels of het aantal?
heb m’nleesbril niet bij de hand!
Zucht!!!!!! was hij thuis maar zo netjes geweest. Had me een hoop werk bespaard.
Misschien de goede invloed van de vriendin ?
Heb je speciaal opgeruimd voor de foto of ziet het er altijd zo uit? Wat een contrast met kamer 2.01!
Mijn jezus wat is het bij jullie netjes…
:O
Ennuh…. laat je het even weten als je die gigantische grapefruit op hebt?
😉
Strakke tafel, en aan je boekenkast begin ik niet. Scherptediepte achtergrond is onscherp.
Fantastica!