Horror

Horror is hip, dit najaar. Het is voelbaar in het gesternte, en daarom draagt ook de dierenwereld een steentje bij aan de feestvreugde. Daarbij overigens enigszins geholpen door klimatologische ontwikkelingen.

Want is het u ook opgevallen dat bij de maanden heden ten dage geen enkel spoor van bescheidenheid meer te vinden is? Allemaal moeten ze zo nodig recordmaand worden, en daarom beginnen ze op dag 1 een beetje extreem te doen. Zo werd juli al de hittegolfste maand ooit, augustus de wolkbreukste, september de nazomerste, en oktober dient zich nu al aan als de herfstste maand sinds men in 1706 begon met tellen. Je kunt natuurlijk je vraagtekens zetten bij de betrouwbaarheid van de gegevens uit de achttiende eeuw, en je kunt zachtjes wenen om de treurigheid van het feit dat er mensen zijn geweest die vanaf het moment dat records er ineens toe deden drie eeuwen weersomstandigheden hebben doorgespit op zoek naar hittegolven, extreme regenval en zelfs (hoe zinloos) kouderecords, onderzoek dat ongetwijfeld plaatsvond op de regenachtigste zondagen ooit – maar dat doet allemaal niet terzake.

Het regende, daar ging het om, en regen betekent dat Kat zijn werk natuurlijk nog altijd buiten moet doen, maar de beloning vervolgens binnenshuis moet oppeuzelen. In de hemel verkopen ze geen muis, en daarom eten we hem thuis, iets in die geest.

Verdachte geluiden lokten mij toch weer in het holst van de nacht uit bed, maar al in de gang (bij latere inspectie bleek ik de eerste bloedspetters al gepasseerd) stelde het vertrouwde gepiep van een muis in doodsangst mij gerust dat er geen vreemde kerel in huis rondliep. Er was sprake van het kat-en-muisste spel sinds 1706: Muis achter de kachel, net buiten bereik van Kat. Althans, zo leek het.

Een stief kwartiertje later kwam Kat zijn vertrouwde klus-geklaard-kopje geven, en zo in het donker krijg ik dan altijd angstige visioenen van bebloede bekken en muizenstaarten die nog niet zijn doorgeslikt. Om mijn gemoed gerust te stellen, voer ik dan altijd een routinematige controle uit op de plaats des onheils. Kat vreet zijn muizen immers altijd met huid en haar op. Maar deze had waarschijnlijk net bruine bonen of iets dergelijks gegeten: Kat bliefde de darmen van deze muis niet. Als je die berg darmen zo temidden van een bloedplas ziet liggen, vraag je je af waar een muis zoal nog meer uit bestaat.

Er zijn ook foto’s van.

Update: nou, vooruit dan (check ook de bloedvlekken bovenin):

Nieuwe stukjes in je mailbox?

Meld je aan en ontvang een mailtje bij elk ei dat gelegd is.

Naam*

E-mailadres*