Bij Haarlem Culinair hadden ze het beste met het publiek voor. Geen evenementenbier zonder druk uit plastic bekertjes, maar perfect getapt Brand-bier uit echte glazen voor slechts 2 euro. Het enige wat men in ruil daarvoor vroeg, was eenmalig 40 cent statiegeld. Bracht je je glas netjes terug, dan kon je kiezen: of 40 cent terug, of voor 2 euro een vol glas.
De meeste mensen lieten hun glas na het laatste biertje onbeheerd achter, bij wijze van fooi. De elitaire snob die Haarlem Culinair bezoekt, gaat niet in de rij staan om 40 eurocent te incasseren.
Maar dan is daar altijd nog het Oud-Hollandsche Bloemendaalse kutkind.
“Voor wie is het?”, vroeg de jongen achter de bar toen het kind, laten we hem Diederik noemen, zich voor het eerst met een leeg glas aandiende. Maar Diederik kwam geen bier halen, Diederik kwam 40 cent scoren. Het glas was van papa, die waarschijnlijk ook op die manier rijk was geworden.
“Van wie is dit nu weer?”, vroeg de barjongen toen het kutkind zich nog geen minuut later opnieuw bij hem voegde met een vers glas.
“Van papa.”
“Alweer van papa? Zeg maar tegen papa dat-ie niet zo veel bier moet drinken.”
Bij het derde glas binnen twee minuten had Diederik, snelle leerling in de geldhandel, ook wel door dat hij niet opnieuw met zijn vader moest aankomen. Het glas was van zijn stiefvader, beweerde hij met een stalen gezicht. Dat zou dus betekenen dat vader gezellig met stiefvader aan het stappen was, maar een dag na de Gay Pride sta je nergens meer van te kijken.
“Maar dit was wel de laatste keer!”, zo werd Diederik gewaarschuwd.
Maar Diederik kreeg de smaak juist net goed te pakken en kwam met een dienblad vol glazen aan. De renteontwikkelingen voor de lange termijn zijn momenteel gunstig, dus hij moest nu zijn slag slaan. Als hij zijn 1 euro 20 vandaag nog kon verdriedubbelen, dan was hij nog voor zijn twaalfde miljonair.
“Dank je wel”, zei de barjongen, spoelde de glazen om en zette ze weg. Diederik droop beteuterd af. Hij kon rekenen op de steun van het publiek, bestaande uit zeilers, cricketers en sigaren rokende kunstliefhebbers. Zij konden de handelsgeest van kleine Diederik wel waarderen en hadden geen goed woord over voor de hondse behandeling door de jongen achter de bar.
Maar ik zag dat het goed was.
hhhhaaaa grappig
hahahah lol
eindelijk geen stukkende glazen of vertrapte plastic bekertjes op de grond, succes diederik, jij komt er wel
Heb dit nooit eerder gehoord, met dat statiegeld….
Hee! Of jij zinnige dingen te melding heb Corniel…. zero *schrijft* in ieder geval nog iets… 😉 Hoe’st trouwens? Lang niet gesproken! 🙂
Tja zero, ook bij jou heeft de komkommertijd toegeslagen lijkt…