Tarieven

Eigenlijk zou ik niet moeten laten doorschemeren dat ik het doorheb, maar ik kan me soms niet aan de indruk onttrekken dat het leven één groot geënsceneerd toneelstuk is, waarvan de makers onmiskenbaar hun best hebben gedaan, waarvoor dank en waardering, maar zich toch ook onvermijdelijk enkele inconsistenties hebben gepermitteerd.

Behalve draadloos internet (leuk geprobeerd, maar hoe kan informatie zich nou door de lucht verplaatsen en dezelfde seconde nog op een server in Siberië landen?) hangt ook de hele constellatie van de economie van tegenstrijdigheden aan elkaar. Nog nooit heeft iemand me overtuigend kunnen uitleggen waarom de overheid het armoedeprobleem niet kan oplossen door een 0 toe te voegen aan het einde van ieders banksaldo – vóór de komma welteverstaan.

Verder lezen Tarieven

Elon moet poepen

Men zegt weleens dat ook de koning moet poepen, om aan te geven dat zelfs de machtigste personen uiteindelijk maar mensen van vlees en bloed zijn. In het geval van onze eigen koning kost het geen enkele moeite om daar een voorstelling van te maken. Iedereen kan zich Willem-Alexander inbeelden (oordeel zelf maar aan het eind van deze zin) met een koninklijke ochtendjas om de schouders, pantoffels eronder (links W, rechts A), NRC’tje onder de arm, het Wilhelmus neuriënd op weg naar een van zijn toiletten, waar hij vervolgens veel meer tijd doorbrengt dan strikt noodzakelijk – een dagelijks ritueel dat leidt tot gespeelde ergernis bij zijn dochters, die er grappen over maken aan de keukentafel.

Verder lezen Elon moet poepen

Is en was

Het is dat de gebarentolk alweer wegbezuinigd is, of was, maar anders hadden we na de persconferentie van Dick Schoof op vrijdagavond allemaal geweten hoe je “er is en was geen sprake van racisme” hadden moeten gebaren. En ook: “er was en is geen sprake van racisme”. Waar is Irma Sluis als je haar nodig hebt?

Er is en was geen sprake van racisme: het woord ‘mantra’ schiet schromelijk tekort om de vurigheid te beschrijven waarmee de premier wenste zijn reflectie op twaalf uur vergaderen te reduceren tot deze oneliner. Zegge en schrijve veertien maal prevelde hij de gevleugelde woorden in evenveel minuten: negen keer ‘is en was’, vijf keer ‘was en is’, waaronder in zijn eigen bijdrage, dus blijkbaar was dat de beoogde volgorde geweest.

Verder lezen Is en was

Pis eens in je eigen nest

“Kritiek op de staat Israël is niet hetzelfde als antisemitisme”.
Deze stoplap hoor je het afgelopen jaar steeds vaker uit de monden van havermelkelites die hun (overigens opvallende) preoccupatie met een conflict op meer dan 3000 kilometer afstand willen legitimeren en van context voorzien.

Zonder meer is de uitspraak een waarheid als een koe, oftewel zo waar als haver, er is zogezegd geen speld tussen te krijgen, maar in zijn algemeenheid heeft een mens weinig aanleiding om evidente waarheden te pas en te onpas te herhalen. De enige plausibele uitleg waarom men dat toch steeds nodig acht, lijkt te zijn dat de mensen in kwestie, en/of hun kameraden, bij voortduring beticht worden van antisemitisme, en dergelijke kwalijke verdachtmakingen logischerwijs verre van zich willen werpen. Vandaar de uitspraak: kritiek op Israël, ja, dat hebben ze, maar antisemitisch? Nee, natuurlijk zijn ze dat niet!

Verder lezen Pis eens in je eigen nest

Teldag

Het gaat goed met de Nationale Teldag. Kon je vroeger alleen nog vogels en bijen turven, tegenwoordig gaat er geen dag voorbij waarop je niet de data scientist kunt uithangen door de aantallen waarnemingen van een zekere species, gewerveld dan wel ongewerveld, bij te houden. De teldagen schieten als paddenstoelen uit de grond en de deelnemende dierenliefhebbers-vrijwilligers groeien in aantal en professionaliteit. Sommigen zouden nog wilde olifanten in Nederland spotten als je het ze zou vragen.

Verder lezen Teldag

Mijn UvA

Geacht College van Bestuur,

Dit gaat zo niet goed allemaal. Twee van uw campussen zijn ernstig toegetakeld en nu heeft u zelfs moeten besluiten de tent een paar dagen helemaal dicht te gooien. Ik haast me eraan toe te voegen dat dit natuurlijk helemaal niet zo héél erg is (want Gaza, klimaatverandering en Joost Klein), maar als medewerker van uw prachtige instituut vraag ik u nederig of het mij eventueel is toegestaan om heel voorzichtig het signaal af te geven dat de arbeidsvreugde van mijzelf en collega’s enigszins negatief beïnvloed is door de meutes opgefokte gemaskerde lieden die de afgelopen week onze respectievelijke werkplekken gevandaliseerd hebben voor de goede zaak.

Verder lezen Mijn UvA

Oorlog

Als mijn favoriete club Sparta in een wedstrijd tegen de aartsrivaal van Zuid in de slotminuten een 2-1 voorsprong verdedigt, mogen alle registers geopend en heiligt het doel alle middelen. Iedere vinger die wordt uitgestoken naar een Spartaan is dan een aanslag die minutenlang creperen rechtvaardigt, en het nemen van een inworp is op zo’n cruciaal moment natuurlijk een handeling die ampele overweging vereist, met na ellenlang gedraal als mogelijke uitkomst dat het toch beter is dat een ploeggenoot de bal weer in het spel brengt – die dan wel eerst al sjokkend het hele veld moet oversteken.

Voetbal is oorlog.

Verder lezen Oorlog