Het zijn verwarrende tijden. Gisteren zocht Het Parool een verklaring voor het feit dat het coronavirus meer mannelijke dan vrouwelijke slachtoffers eist. Volgens hoogleraar geriatrie Marcel Olde Rikkert zou het wel eens machogedrag kunnen zijn dat veel mannen fataal wordt: ‘Mannen schuiven klachten vaker voor zich uit onder het mom “het gaat nog wel”.’ Zelf kijkt Marcel overigens wel link uit, maar hij vormt als Olde Rikkert, man én hoogleraar op het gebied van kwetsbare oude mensen dan ook een risicogroep in de buitencategorie.

Toch deed zijn verklaring mijn wenkbrauwen fronsen: de paar keer dat ík in mijn leven tijdens een reguliere griepepidemie rillend in bed de dood in de ogen keek, kreeg ik steevast te horen dat ik geveld was door de man flu en me niet zo moest aanstellen.

Tot de Braziliaanse president Jair Bolsonaro zich vanochtend weer eens het nieuws in schreeuwde met een heuse campagne tégen afstand houden. Nog altijd is Covid-19 volgens hem gewoon een griepje, en moet zijn volk zich vooral niets aantrekken van de strenge maatregelen van die vermaledijde lokale bestuurders in zijn land. Op zich goed nieuws voor het Nederlands Elftal, dat na Italië en Spanje een derde concurrent in de problemen ziet komen, maar je vraagt je af wat de openbare aanklager van het Internationaal Strafhof nog tegenhoudt.

Heeft Olde Rikkert dan toch gelijk, en gaan we ten onder aan dit soort misplaatste masculiniteit?

Nu ben ik zelf geen macho, maar in deze duistere tijden vind ik wel dat we ons opportunistisch aan elk lichtpuntje moeten vastklampen. Dus nee, Olde Rikkert van me: mannen zijn niet stoer, het zijn bange wezels die hun angsten soms wat onbeholpen proberen te maskeren. Ze bezoeken de dokter niet pas met ernstige klachten omdat ze te lang wachten, maar omdat ze veel harder getroffen worden. Bolsonaro heeft gelijk: Covid-19 is als een gewoon griepje, en net als bij een gewoon griepje worden we er dus dood- en doodziek van. Een gewoon griepje is als Covid-19.

In elk griepseizoen vanaf nu is ijlen gelegitimeerd vanaf 37,3. Na drie keer niezen kun je maar beter alle huishoudelijke taken staken, en elke kuch betekent quarantaine. Ik zou me erop kunnen verheugen als we niet eerst uit deze nachtmerrie moesten geraken.

Op initiatief van D66 komt de Tweede Kamer nog dit jaar met een wetsvoorstel om ouders de mogelijkheid te geven hun kind hun beider achternamen te geven. Een gelikte verkiezingsstunt van de democraten, die een paar weken voor 20 maart een enorm electoraat voor zich weten te paaien dat al decennialang reikhalzend uitkijkt naar dit sluitstuk van de menselijke evolutie.

Ik hoop dat de Kamerleden dit eclatante succes gaan vieren met een immense orgie, die zijn weerga niet kent en die het nodige nageslacht zal opleveren.

En dat dan over dertig jaar Liza Bruins Slot Slootweg (dochter van Hanke Bruins Slot en Evert Jan Slootweg) en Wolf Buitenweg Futselaar (zoon van Kathelijne Buitenweg en Frank Futselaar) samen ook weer een kind krijgen, dat zij Geertrude Bruins Slot Slootweg Buitenweg Futselaar noemen.

En dat Martin Bosma het tijdens die memorabele zwoele zomeravond van 2019 aanlegt met Bente Becker, André Bosman een oogje laat vallen op Sandra Beckerman, dit leidt tot de geboorte van Pim Bosma Becker en Alexandra Beckerman Bosman, die, het valt niet uit te sluiten, elkaar ontmoeten en uiteindelijk Lucas Bosma Becker Beckerman Bosman op de wereld zetten.

Waarna Geertrude Bruins Slot Slootweg Buitenweg Futselaar en Lucas Bosma Becker Beckerman Bosman ervoor zorgen dat Sophia Bosma Becker Beckerman Bosman Bruins Slot Slootweg Buitenweg Futselaar het levenslicht ziet.

Die het op haar beurt zou kunnen aanleggen met Quinten Kwint Kuik Kuiken Kops Sneller Dik Diks Snels (zoon van Melanie Kwint Kuik Kuiken Kops en Mark Sneller Dik Diks Snels, respectievelijk de dochter van Herman Kwint Kuik (afstammeling van Peter Kwint en Anne Kuik) en Isabel Kuiken Kops (de zoon van Attje Kuiken en Alexander Kops), en de zoon van Fabian Sneller Dik (kind van Joost Sneller en Carla Dik) en Carola Diks Snels (nakomeling van Isabelle Diks en Bart Snels).

Het kind van Sophia Bosma Becker Beckerman Bosman Bruins Slot Slootweg Buitenweg Futselaar en Quinten Kwint Kuik Kuiken Kops Sneller Dik Diks Snels zou vervolgens Willem Kwint Kuik Kuiken Kops Sneller Dik Diks Snels kunnen heten. Want het staat Quinten natuurlijk vrij om, een tikkeltje ouderwets, die dubbele achternaam ook niet te gebruiken.

Lang leve de vooruitgang: sinds vandaag hebben Saudische vrouwen recht op een sms’je als hun man wil scheiden. De maatregel maakt deel uit van de hervormingsagenda van kroonprins Mohammed bin Salman, die vrouwen eerder al toestond om auto te rijden en voetbalwedstrijden te bezoeken.

Terwijl wij ons in Nederland bezighouden met gerommel in de marge zoals het aandeel vrouwen in de Top 2000 of het aandeel allochtonen in kerstreclames, worden er in Saudi-Arabië dus écht stappen gezet. In theorie kan een Saudische vrouw nu in de auto op weg naar het voetbalstadion een sms’je ontvangen met de boodschap dat ze gescheiden is – een hele vooruitgang ten opzichte van amper een jaar geleden, toen ze thuis moest blijven en maar moest gokken wanneer ze het couscousmaaltje voor haar niet thuisgekomen man veilig kon weggooien.

En het sms’je is nog maar het begin: over een tijdje kunnen de vrouwen op een website zien of ze überhaupt getrouwd zijn, en komt er een app die inzicht verschaft in allerlei interessante statistieken, zoals het aantal vrouwen dat hun man er door de tijd op nahoudt, hoeveel calorieën hij bij hen verbrandt, hoeveel stokslagen hij gemiddeld per minuut uitdeelt etc. etc.

Dankzij het grootscheepse charmeoffensief van de kroonprins ontpoppen de Saudische mannen zich intussen tot het toonbeeld van hoffelijkheid. In het geniep scheiden is er niet meer bij: nee, je stuurt netjes een sms’je. Heb je er een vrouw bij in je harem, dan stuur je even een e-mailtje. Wil je je vrouw een keer flink afranselen? Zeg het met een kaartje. Hoeft heus niet per aangetekende post, maar je laat het gewoon even weten van tevoren. Wel zo attent.

Naar verluidt is het scheidings-sms’je in het leven geroepen omdat vrouwen voorheen niet wisten dat ze na de scheiding bijvoorbeeld recht hadden op alimentatie. Dat zouden de Saudi’s dus ook al hebben: alimentatie – en dat zou aardig in de papieren kunnen lopen in een land waar je vier vrouwen mag hebben. Waarschijnlijker is dat het een misverstand betreft en dat vrouwen volgens de grondwet aanspraak kunnen maken op Ali Mentati, de vrijgevige bronstige prins die van harte bereid is bij willekeurig welke onderdaan een kind te verwekken.

Het enige wat je de Saudische overheid kunt verwijten in deze ongekende emancipatiedrift, is dat ze zich vooralsnog beperkt tot mannenhobby’s als voetbal en autorijden. Vissen, darts kijken en boeren laten tijdens het eten: het is de vraag of de vrouwen per se op deze aanstaande verworvenheden zitten te wachten.

Maar goed, niet te negatief: de Saudische vrouwen krijgen vanaf heden toch maar mooi een sms als hun man wil scheiden. Wanneer ze een mobiele telefoon mogen hebben, is nog niet bekend.

Toen de pleegdochter nog maar net bij ons was ingetrokken, verwees ik wanneer ik over haar sprak regelmatig naar haar als ‘het kind’. Dat was vooral uit ongemakkelijkheid: ik kon moeilijk zeggen dat het mijn kind was, en iedere keer benadrukken dat het mijn pleegkind betrof, zou rieken naar dikdoenerij met een stortvloed aan complimenten en bewondering als onvermijdelijk gevolg. Dit terwijl het hele idee nu juist was dat het niet om ons, maar om ‘het kind’ draaide.

Tegenwoordig heb je twitteraars van in de dertig die naar hun partner of kroost verwijzen als ‘de man’ of ‘de zoon’. Het is mij onduidelijk welke miskleun in de ontwikkeling van ons lager onderwijs hiervoor verantwoordelijk is.

‘De’ is een lidwoord: om precies te zijn een bepaald lidwoord. Dat betekent dat verwezen wordt naar iets wat eerder is vastgesteld of geïntroduceerd. Je kunt bijvoorbeeld zeggen: ‘Ik heb twee kinderen. De dochter is dyslectisch en heeft een glutenallergie, de zoon heeft PDD-NOS.’

Kom je daarentegen bij de bakker en zeg je vanuit het niets ‘De man heeft trek in croissantjes’, dan is dat raar. Heel raar, mag ik er wel aan toevoegen. Bezoek je als bezorgde ouder je huisarts, dan begin je ook niet met ‘De zoon heeft al een paar dagen last van zijn luchtwegen; het is een mysterie hoe dit komt’ – tenzij je misschien heel zeker weet dat je huisarts niet van literaire thrillers houdt.

Op Twitter is het echter bon ton: de zoon heeft zijn chipkaart in de trein laten liggen, de dochter heeft een moeilijk momentje, de man gaat vanavond whisky drinken, de moeder heeft sinds vandaag ook een smartphone, of nee: de mama heeft sinds vandaag ook een smartphone en de husband heeft een lampje gekocht.

‘Mijn’, mensen, ‘mijn’! Hoe moeilijk is het?

Ach, maar zero, zult u zeggen, gun deze mensen toch hun literaire vrijheid! Voor hen bestaat er maar één zoon, mama of husband, dus kunnen ze er ook met ‘de’ naar verwijzen.

Juist, en dat is precies wat er mis mee is. Ik ken al die mensen niet, en dan hoor je ze fatsoenlijk te introduceren. Welke graad van narcisme in welk egocentristisch wereldbeeld heb je bereikt als je er kennelijk niet alleen van uitgaat dat mensen überhaupt geïnteresseerd zijn in de wederwaardigheden van je kinderen of partner, maar zelfs het idee hebt dat zij een kaartje hebben gekocht voor het toneelstuk van jouw leven, waarin zij alle personages kennen, van de butler tot de mama tot de husband?

Ha, daar verschijnt de zoon weer ten tonele, die in oktober 2016 wormpjes in zijn ontlasting kreeg nadat hij een hap uit de zandbak op het schoolplein had genomen!

Welnu, zolang men niet gewoon het bezittelijk voornaamwoord gebruikt, prefereer ik de interpretatie die schuilging achter mijn verwijzing met ‘het kind’: ongemakkelijkheid en enige gêne. De zoon (Wolf, Storm of Beer): weliswaar hoogbegaafd maar toch ook een beetje raar af en toe. De moeder: lief mens verder hoor, maar ze snapt niets van mijn leven. De man: die daar op de bank? Die geen moer in huis doet en zelf geen account wil aanmaken om te zeggen dat hij vanavond weer alleen de hort op gaat? Moet ik die de mijne noemen?

(Met excuses aan de pleegdochter, die ik hier na zesenhalf jaar toch een keer ongevraagd heb opgevoerd.)

Boos.

Boos op Mark Rutte. Boos op de VVD. Boos op het hele kabinet.

Boos op Alexander Pechtold (wie?). Blij dat hij opstapte. Boos dat hij opstapte. Boos op Rob Jetten (wie?). Boos op de PvdA? Uiteraard. Boos op GroenLinks. Boos op de grachtengordel. Boos op de elite.

Boos op de media die zoveel aandacht geven aan PVV en Forum voor Democratie. Boos op de media die PVV en FVD demoniseren.

Boos op Frans Timmermans. Boos op de EU. Boos op de Britten. Boos op Jean-Claude Juncker. Boos op Kathelijne Buitenweg. Boos op EU-parlementariërs die na een terroristische aanslag melden dat ze veilig zijn. Boos als niet meteen wordt aangegeven dat een aanslag door een moslimextremist is gepleegd.

Boos op de linkse media met hun klimaatgekte. Boos op de NOS. Nee, boos op de Staatsomroep.

Mensen hun naam verhaspelen omdat je boos op hen bent. Boos op Femke Halalsema.

Voorzichtig positief over het Nederlands Elftal.

Boos dat er te weinig vrouwen in de Top 2000 staan. Boos dat er te weinig allochtonen in de kerstcommercials zitten. Boos dat het allemaal veel te weinig inclusief is. Boos op al dat hypercorrecte diversiteitsgedram.

Boos dat mensen zomaar alles zeggen. Boos dat je niks meer mag zeggen tegenwoordig.

Boos op Geert Wilders. Boos op Thierry Baudet. Boos op Wierd Duk. Boos op Jan Dijkgraaf. Boos op Ebru Umar. Neerkijken op iedereen die het op welk punt dan ook eens is met Geert Wilders, Thierry Baudet, Wierd Duk, Jan Dijkgraaf of Ebru Umar.

Neerkijken op mensen die zich met een geel hesje op een plein verzamelen omdat ze het anders ook niet meer weten. Boos op de rechtse NOS die aandacht besteedt aan honderd gele hesjes op een plein terwijl er tegelijkertijd duizend mensen voor het klimaat demonstreren.

Boos dat er te weinig aan het klimaat wordt gedaan. Boos op alle wereldleiders, regeringen en wetenschappers die samenzweren om geld te verdienen aan de klimaathoax. Boos op Gerrit Hiemstra. Nee, dat kan niet. Je kunt niet boos zijn op Gerrit Hiemstra kan niet. Toch boos op Gerrit Hiemstra.

Droog!

Boos op Matthijs van Nieuwkerk. Boos op Jeroen Pauw. Boos op Twan Huys. Boos op Peter R. de Vries. Boos op Giel Beelen. Boos op Johan Derksen. Eigenlijk boos op iedereen die op tv komt en daar geld aan verdient behalve Dionne Stax. Boos op Maxim Hartman. Boos op iedereen die boos was op Johan Derksen maar niet boos was op de Marokkanen die boos waren omdat die Marokkaanse acteur van wie we de naam alweer vergeten zijn ooit een homo had gespeeld.

Jaaaaa, Virgil van Dijk!!!

Boos op Zwarte Piet. Boos op mensen die voor Zwarte Piet zijn. Boos op mensen die tegen Zwarte Piet zijn. Boos op Sylvana. Boos op Erik van Muiswinkel. Boos op blokkeerfriezen. Boos op de burgemeester dat je alleen maar op een bepaalde plek mag demonstreren. Boos op de burgemeester dat hij mensen op een bepaalde plek laat demonstreren.

Blij dat het straks gelukkig nieuwjaar is.

Het slaat als een tang op een varken, het idee van de ezels van PETA om het spreekwoordelijk pesten van dieren aan banden te leggen. Het achterlijke Pauw had de woordvoerder van PETA, niet voor de poes maar wel zo dom als het achtereind van een koe, het arme schaap, helaas niet uitgenodigd, maar ik ben er als de kippen bij – haantje de voorste zo u wilt – om, zo lomp als een vogel, deze mensen te bestempelen als volkomen door de ratten besnuffeld.

Het is toch bij de konijnen af en hondsbrutaal dat een gezelschap over het paard getilde uilskuikens bestaande uit anderhalve kip en een paardenkop hierover gaat mierenneuken? Je hoeft geen Maurice de Hond te zijn om te weten dat hier geen haan naar kraait en er geen kip is die hierop zit te wachten. Laten we de koe bij de horens vatten en man en paard noemen: spreekwoorden doen geen vlieg kwaad. Kattenkwaad, hooguit!

Nee, wie denkt dat dierlijke gezegden binnenkort het haasje zijn, is een pechvogel die blij gemaakt is met een dode mus en binnenkort de hond in de pot zal vinden. PETA trekt aan een dood paard en zal daarom muisstil het hazenpad kiezen (en daarbij ongetwijfeld krokodillentranen huilen). 

Is het varkentje hiermee gewassen? Ik vrees, ben zelfs bang als een wezel, van niet. PETA is een gehaaide wolf in schaapskleren, die als een vos misschien zijn haren, maar niet zijn streken verliest. Zijn wij, makke schapen, het geblaat en gemekker van dit soort zuurpruimen (hee, een vreemde eend in de bijt!) zo langzaamaan niet meer dan zat? Wordt het niet tijd dat we – op het gevaar af slapende honden wakker te maken – de kat op het spek binden en zeggen: GNOEG IS GNOEG, meer dierlijke spreekwoorden alstubliefstuk!

Het zou wel de gems op de taart zijn, dat gaat als een paling boven water.

(Ik ben apetrots op dit kattebelletje.)

No animals were harmed in the writing of this piece.

Voor € 1,39 kun je bij de Action gele hesjes krijgen. Opschieten, want vanaf 1 januari kosten ze € 1,43 – op zich al iets om razend van te worden natuurlijk, en dan blijft het niet eens bij die vier cent, want aan de kassa vragen ze doodleuk € 1,45.

(U denkt misschien: maar gele hesjes vallen toch niet onder het lage BTW-tarief? Nee, maar dat weet de doelgroep van gele hesjes niet, en dat weet de Action dan weer wel).

De vraag is nu: wanneer wordt iemand een geel hesje? Wanneer is het moment dat je denkt: en NU is het genoeg, dit was de bloody limit, ik ga godverdomme NU naar de Action om voortaan als geel hesje door het leven te gaan?

Is dat wanneer een caissière het te betalen bedrag afrondt terwijl ze GODVERDOMME achter een pinkassa zit en er dus niks af te ronden valt? Is het als je ziet dat de agenten die in Amsterdam geen tijd hebben om een boerka uit de tram te vissen wel helemaal in Den Haag met zijn tweeën één geel hesje van de publieke tribune van de Tweede Kamer verwijderen? (Eén! Godverdomme). Of is dat als iemand ‘wordt je’ met -dt schrijft?

Het is toch nauwelijks voor te stellen: een volwassen man of vrouw die doelbewust een winkel in stapt en dan zonder een spoor van ironie een dergelijk kledingstuk aanschaft om vervolgens een rijksmonument aan gort te slaan. Een beetje boze burger wantrouwt de staat zodanig dat hij op dit moment niet eens voor een bedrag van € 1,39 bij de Action zou durven pinnen. En zou je, als je het gemunt hebt op de schatten van de Arc de Triomphe, niet eerder een bivakmuts over je hoofd trekken dan je, of all things, te tooien in een geel hesje met reflecterende banen?!

Nee, niets wijst erop dat er achter de gele hesjes daadwerkelijk mensen schuilgaan. Dat blijkt ook dagelijks uit het Journaal:
‘Frank Renout, jij bent in Parijs. Daar zijn ook gele hesjes. Nu heeft de Franse regering de verhoging van de brandstofaccijnzen teruggedraaid; is dat genoeg voor de gele hesjes?’
‘Nee Rob, de gele hesjes zijn hier niet tevreden mee. Als je naar gele hesjes verspreid in het land luistert, dan zeggen ze nee, de regering heeft niet genoeg op tafel gelegd. Er was vandaag een geel hesje op tv dat zei dat de regering een paar broodkruimels heeft toegeworpen, maar wij willen het hele stokbrood.’

Wat het Journaal niet uitlegt: hoe praten gele hesjes? Hoe luistert Frank Renout naar gele hesjes verspreid over het land? Kijk, Macron, die ken ik en die heb ik wel eens zien praten. De premier die hij naar voren schuift als hij het zelf niet meer aankan inmiddels ook. Maar hoe kom je erachter wat de gele hesjes ergens van vinden? We hebben het godbetert over gele hesjes, en van gele hesjes van € 1,39 kun je niet verwachten dat ze kunnen praten. Je kunt ook helemaal geen lid worden van de gele hesjes, ze hebben geen website, ze hebben geen Kamer van Koophandel-nummer, ze hebben niet eens een naam! En dus schrijven we gele hesjes ook gewoon met kleine letters, omdat we de gele hesjes bedoelen, en niet een groepering, zoals de Grijze Wolven, die zich echt niet in een wolvenpak hijsen alvorens hun tegenstanders om te leggen.

Zou het kunnen dat de gele hesjes een primitieve vorm van kunstmatige intelligentie zijn in de gedaante van boze burgers? Een neuraal netwerk dat op een voor een mensenbrein nog onnavolgbare manier de volkswoede van studentikoos links tot populistisch rechts heeft weten te combineren, maar dan nog een beetje knullig uitgevoerd?

God verhoede dat de gele hesjes winnen en de komende jaren het modebeeld gaan bepalen.