Uitsterven

Het was dan weliswaar een schromelijke verspilling van water aan het begin van het droogteseizoen, maar wat hádden ze een pret, het vrijwel exclusief witte gezelschap van Extinction Rebellion met hun plastic regenponcho’s en dito opblaasflamingo’s, tijdens hun tweemaandelijkse illegale samenkomst op de A12.

Het zou flauw zijn om deze bezorgde burgers van hypocrisie te betichten, want, dixit kersverse klimaatcapo Carice, een individu mag natuurlijk best leren schoenen dragen, af en toe een biefstukje eten of zo nu en dan een vliegreisje maken – ook al staat 100 meter taxiën op de Polderbaan dan gelijk aan 36 mensenlevens aan belasting op frietbakjes, en draagt elke vlucht die je maakt regelrecht bij aan de hoogte van de fossiele ‘subsidies’ waar het allemaal om te doen is: dat zijn namelijk helemaal geen subsidies, maar niet-geïnde belastingen op bijvoorbeeld kerosine. (Belastingen die onmiddellijk op de consument zouden worden afgewenteld als ze wel geïnd werden, waarna je weer de straat op kunt om te mopperen dat vliegen alleen nog is weggelegd voor de allerrijksten, maar dat terzijde.)

Verder lezen Uitsterven

Akelige mensen

Het is alom bekend dat Adolf Hitler vegetariër was. Het is dan ook zeer waarschijnlijk dat de Führer tijdens zijn leven, als hem weer eens een Bratwurst of schnitzel werd voorgeschoteld, meer dan eens de woorden “ich bin ein Vegetarier” heeft uitgesproken. Mogelijk deed hij dat met gestrekte arm, al stampend en schreeuwend en speeksel in de rondte spuwend, we zien het allemaal wel voor ons denk ik, maar daarmee is het nog niet nazistisch om te zeggen dat je geen vlees eet – net zo min als Hitlers vegetarisme een argument is om vlees te blijven eten overigens.

Ook nazi’s moeten poepen, en hoewel het waarschijnlijk vaak racistische drek is die zij dan uitscheiden, maakt dat (de Heer zij geprezen) het ledigen van de darmen nog geen extreemrechtse daad. Niet elke handeling van een nazi is een nazistische handeling.

Verder lezen Akelige mensen

Wagentje

Natuurlijk, er brak oorlog uit op ons continent, er stierven nog altijd veel mensen aan corona, Thierry Baudet daarentegen plantte zich voort, we bleken niet in staat om asielzoekers menswaardig op te vangen, er was dat belachelijke winter-WK in Qatar en veel huishoudens kunnen hun energierekening niet meer betalen, maar hét nieuwsfeit van 2022 was toch ontegenzeglijk de afschaffing van de winkelwagentjesmuntjesplicht bij Albert Heijn.

Verder lezen Wagentje

Covid, dan toch

Niets menselijks is mij vreemd, dus ten langen leste ben ik dan toch ook maar geïnfecteerd geraakt met het SARS-CoV-2-virus – net op het moment dat alle antivax-Neanderthalers weer massaal uit hun holen zijn gekropen om de najaarsgolf die iedereen van verre aan zag komen kritisch te bevragen met verfrissende observaties waarvan de meeste nu al ruim twee jaar volledig weerlegd zijn.

Het zou merkwaardig zijn om als bescheiden pandemiechroniqueur deze belangwekkende gebeurtenis niet te boekstaven, al was het maar om het onderwerp waar verder alles wel over gezegd is af te sluiten. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik (anders dan over de vaccinatie) maar zeer matig te spreken ben over dit hele infectiegebeuren. Behalve de zelftest is er bar weinig positiefs te melden, of het moet de constatering zijn dat ik mijn leven tot op heden voortreffelijk heb ingedeeld door nog nooit te hebben genetflixt, waardoor ik nu wat over heb om naar te kijken; dat bevalt een stuk beter dan de oeverloze stroom aan Tel Sell-reclames en afleveringen van Seabert die ik in mijn tienerjaren bij ziekte moest bingen.

Verder lezen Covid, dan toch

Ontbrekende schakel

Veel mensen vragen zich af hoe het toch kan dat coronasceptici en masse in het pro-Poetinkamp zijn beland, allemaal tegen abortus blijken te zijn en zich nu collectief weigeren in te smeren met zonnebrandcrème. De kwesties lijken zo los van elkaar te staan dat het op zijn minst opmerkelijk is dat een grote groep over alle onderwerpen precies hetzelfde denkt. Wat deze mensen echter niet weten, is dat René Froger eigenlijk een getransformeerde kikker is – een Siberische brulkikker, om precies te zijn.

Met deze kennis valt plotseling alles op zijn plaats: je kunt alleen een prikje weigeren met een beroep op je lichamelijke integriteit en tegelijk tegen abortus zijn als je de wereld door een multifocale bril bekijkt.

Verder lezen Ontbrekende schakel

Vechten

Uit recent onderzoek is gebleken dat 16% van de Nederlanders bereid is voor het vaderland te vechten in het geval van een militair conflict. Het werd gebracht als een zorgwekkend laag percentage, maar ik vond het nogal wat, zestien procent: dat betekent dat behalve alle ongevaccineerde mensen, van wie we al wisten dat ze bereid waren hun leven te offeren, blijkbaar ook nog een paar anderen de strijd willen aangaan.

De harde kern van Feyenoord kun je om een boodschap sturen, maar ondanks de verrassend succesvolle campagne gericht op de destructie van Europese steden vormt die – goddank – bij lange na geen 16 procent van de Nederlandse bevolking. We worden steeds vaker opgeschrikt door mensen die eigenlijk in een gesloten inrichting thuishoren, daar soms ook zelf om verzocht hebben, in plaats daarvan vrij rondlopen met een vuurwapen en dat ook gebruiken; maar ook dat is – goddank – maar een enkeling.

Wie zijn dan in godsnaam die paar miljoen Nederlanders die wél vol overtuiging het land zouden gaan verdedigen?

Verder lezen Vechten

Abortus

Ik luister graag en veel muziek, maar waarom mensen tot diep in de eenentwintigste eeuw cd’s of iets op vinyl aanschaffen, heb ik nooit kunnen begrijpen. Waarom zou je dat nog doen? Je draagt toch ook liever een comfortabel T-shirt of overhemd dan een maliënkolder, ook al weet je niet welke gevaren je te wachten staan als je de deur achter je dichttrekt? Voedsel hoeft niet per se ambachtelijk bereid te zijn als een fabriek het net zo lekker en tien keer goedkoper kan maken. En mensen die elkaar een handgeschreven brief schrijven zou ik kunnen waarderen, ware het niet dat ik me afvraag waarom ze zich zo aanstellen en niet gewoon een mailtje sturen.

Maar wie ik écht niet begrijp, zijn mensen die anno 2022 over abortus gaan discussiëren. Die hang naar het verleden, dat dwepen met zaken die allang zijn ingehaald door de actualiteit: ik heb dat gewoon niet. Daar komt dan nog bij dat het in twijfel trekken van het recht op abortus, anders dan plaatjes draaien of lekker eten, überhaupt nooit leuk is geweest. Het is maar heel zelden dat als iemand in een nostalgische bui vraagt: “Weet je nog, dat we met een potlood cassettebandjes terugspoelden?”, de ander reageert met “Ja! En dat we aankwamen met het argument van het doden van de foetus! Gave tijd was dat!”

Verder lezen Abortus