Routekaart

Ineens was-ie daar: de routekaart, het pronkstuk van de post-corona-overheidscommunicatie. Nu mag de overheid niet achter de voordeur kijken, maar het lijkt toch vrijwel uitgesloten dat deze prachtig vormgegeven poster inmiddels niet op eenieders toilet in A1-formaat te bewonderen is.

Met de presentatie van de routekaart is het spel uit: het vervolg van de coronacrisis is volkomen voorspelbaar, saai welhaast, omdat we exact weten wat ons te wachten staat. (…) Dachten we! Want Nederland zou Nederland niet zijn als niet binnen 24 uur de handhavers van alle genoemde maatregelen met een aanvullend punt zouden komen: woensdag pleitte de politiebond voor een totaalverbod op alcohol. Maar die maatregel komt op het hoogste niveau van de routekaart in het geheel niet voor!

Verder lezen Routekaart

Oplieren

Het begon, kort na de uitbraak, allemaal met een gereedschapskist in de strijd tegen het coronavirus. Gisteren bleek dat daar een grote, lompe hamer in zit, die hopelijk groot genoeg is om minuscule druppeltjes en aerosolen mee plat te slaan. In de tussentijd zijn met die hamer een gammele app en een dashboard gebouwd; daarna is een dito escalatieladder in elkaar getimmerd, die nu is opgelierd tot routekaart.

Na een half jaar crisis beginnen we met zijn allen wel wat persconferentiemoe te worden; sommigen vinden zelfs ronduit dat het kabinet moet oplieren. Het trucje kennen we zo langzamerhand wel: een dag voor de persco worden de maatregelen in de week gelegd (in vakjargon: uitgelierd) om te kijken wat de mensen ervan vinden; Xander van der Wulp mag vlak voor aanvang raden wat Rutte zal gaan zeggen, waarna Rutte de voorspelde maatregelen een voor een opliert, waarna Xander ze nog een keertje mag samenlieren, met als gevolg dat de maatregelen helemaal uitgekauwd en opgelierd zijn nog voordat ze goed en wel in werking treden.

Verder lezen Oplieren

Zwijgplicht

Dinsdag is het weer eens zo ver: dag van de waarheid! Dat werd tijd ook, want sinds de vorige editie op 29 september is de waanzin steeds wilder om zich heen gaan slaan. Het is derhalve geen overbodige luxe om in deze turbulente tijden de waarheid in het zonnetje te zetten. Komt-ie: het coronavirus is gevaarlijk, het is geen gewoon griepje, en we stevenen met inmiddels 7000 besmettingen per dag op een rampzalige winter af. Alle aanleiding dus voor de regering om – maar nu echt! – met verregaande maatregelen te komen.

Helaas weten we inmiddels wat dat betekent: het succes van de intelligente lockdown heeft allang plaatsgemaakt door een domme kaasschaaf die vooral geen lockdown mag impliceren. Wat kunnen we dus verwachten? De maximum groepsgrootte gaat misschien terug van 4 naar 3,8. Cafés krijgen het dringende advies hun deuren na zessen te sluiten, maar mogen ze tot 21 uur eventueel nog op een kiertje open laten. Zwembaden gaan dicht, maar sauna’s niet, of andersom. Er komt een mondkapjesplicht, maar je hoeft hem niet over neus en mond te dragen – dat is slechts een advies. Amateursport wordt aan banden gelegd, wat betekent dat de wedstrijd van het Nederlands Elftal tegen Italië geen doorgang zal kunnen vinden. Het zevende uur van alle middelbare scholieren valt uit.

Verder lezen Zwijgplicht

Tilburg

‘Tilburg: de problemen zijn voorbij’, las ik vanochtend op Twitter. Een hoopvol bericht, anderhalve week na de Europa League-wedstrijd van Willem II, waarbij duizend supporters bijeenkwamen op het Tilburgse Olympiaplein, en drie dagen na de bruiloft met 180 gasten die door de politie beëindigd moest worden.

Helaas betrof het geen blije tijding over de stand van de stad, maar was het een tweet van de Nederlandse Spoorwegen over een onbeduidende storing. In werkelijkheid zijn de problemen voor Tilburg helemaal nog niet voorbij, en de problemen voor heel Nederland zijn nog lang niet opgelost. Vanzelf gaat dat ook niet meer gebeuren, aangezien een te groot gedeelte van de bevolking inmiddels zelf met een defecte bovenleiding kampt. Terwijl de regering koppig blijft volharden in het mantra dat we het virus alleen samen onder controle krijgen, is er een onherstelbare tweedeling ontstaan waarin de muitende meute zo’n gezamenlijke aanpak steeds verder onmogelijk maakt.

Toch is er een oplossing, en die is dichterbij dan je misschien zou denken: Tilburg!

Verder lezen Tilburg

Wakker

Iedereen die weleens een sudoku maakt, kent dat euforische moment waarop je een deel van de puzzel ontrafelt, en de rest vervolgens als bij toverslag op zijn plek valt. Ik had dat laatst bij de bruiloft van Ferd Grapperhaus. Of beter gezegd: toen ik die trouwerij in verband bracht met de podcast waarin Lange Frans op overtuigende wijze blootlegt dat onze regering in feite een pedofielennetwerk is. Ineens zie je dan ook hoe uitgekookt zo’n man werkelijk is, door voor het oog van de camera in het huwelijk te treden met een vrouw van middelbare leeftijd, en te knuffelen met zijn zogenaamde schoonmoeder, terwijl hij zich ’s ochtends nog gelaafd heeft aan het bloed van een net misbruikte peuter om zijn jeugdigheid te behouden. Walgelijk! Oordeel zelf: wie herkent geen babyfoto van zichzelf in Ferd Grapperhaus?

Verder lezen Wakker

Meedoen

Tussen alle ellende door mogen we ons toch maar mooi gelukkig prijzen dat deze pandemie zich afspeelt in 2020 en niet, pak hem beet, in 1970. Stel je toch voor, iedere avond alleen maar actualiteiten van de Staatsomroep, op één zender met steeds die ene expert aan het woord die gewoon zegt hoe het in elkaar zit. Iedereen blijft thuis, want er is geen andere informatie, en alles wat je als wakker persoon kunt doen, is eens per week met het schuim op de lippen (geen symptoom) een ingezonden brief naar de krant sturen en koortsachtig (geen symptoom) afwachten of deze geplaatst wordt. En bij succes weer een week wachten of misschien iemand de moeite neemt om erop te reageren.

Nee, nu hebben we gelukkig Twitter, en kunnen we ons tenminste nog laven aan de wijsheden van kritische virologen als Maurice de Hond, Robert Jensen en Willem Engel. Wat een geluk!

De nieuwste loot aan de stam der waanzinnigen luistert naar de naam Famke Louise. Nadat zij zich samen met een stel andere opportunistische bn’ers al volkomen onsterfelijk had gemaakt door haar miljoenenpubliek op te roepen toch vooral niet langer mee te werken aan de knechting door onze Spartaanse overheid, achtte zij het raadzaam om vrijwillig plaats te nemen aan tafel bij Jinek om nog even lekker in de inmiddels ontstane vlek te wrijven. Is dat wat mensen bedoelen die vinden dat artiesten maatschappelijk geëngageerd moeten zijn?

Verder lezen Meedoen

Ziek

Zijn handen zoeken steun bij een kastje en mijn arm, en met een ultieme krachtsinspanning lukt het hem om overeind te komen. Dan volgt onvermijdelijk het trillen. Het zoeken naar evenwicht, het zoeken naar een restje spierkracht, en de onzekerheid of de benen, die alweer een tijdje niets hebben gedaan, nog wel zullen gehoorzamen aan de opdrachten van boven. Voor de toeschouwer lijkt het alsof hij is vergeten hoe het ook alweer moet, lopen.

Het lukt om een pasje opzij te schuifelen, en dan nog een en dan nog een. Eenmaal in beweging gaat het altijd wat beter.
‘Waar wil je heen, pap? Wil je naar de badkamer?’
‘Nee, gewoon een paar stapjes zetten.’
De drie pasjes opzij worden teruggezet, en dan laat hij zich weer op het bed zakken. Dat was het dan, de workout voor vandaag. Hij moet ervan bijkomen alsof hij zojuist de marathon heeft volbracht.

Verder lezen Ziek