Luxe

U hebt op deze plek nog helemaal niets kunnen lezen over de affaire Gregorius N. Dat was met opzet, want het leek mij tamelijk overbodig om hier nog eens te herhalen wat iedereen al weet en waar iedereen het over eens is: de arrestatie is een grof schandaal, de overmacht aan politiemannen die Gregorius van het bed lichtte al helemaal, de man mag toch tekenen wat hij wil en het CDA is een christelijke partij.

Binnen de veilige muren van de familie zero besloot ik het maar eens over een andere boeg te gooien. ‘Wat vind jij nou van die hele Nekschot-affaire?’, wilde broerlief op een goed, of eigenlijk niet zo goed, maar dat terzijde, moment weten, doelend op het bovengenoemde mantra van verontwaardiging. (Mijn broer is een stuk minder genuanceerd en noemt verdachten zonder pardon bij hun achternaam.)

‘Ik vind het een luxeprobleem’, zei ik toen.

Nou, dat heb ik geweten. Ik ben nog net niet geëxcommuniceerd, maar hoe ik dat toch kon zeggen! Een luxeprobleem? Het was  hartstikke griezelig! Een zorgvuldig georkestreerde politieke actie: het begon allemaal met de aanvallen op satirische programma’s als Kopspijkers en Egoland, daarna kregen we naar aanleiding van de moord op Van Gogh die idiote oproep van Donner om dat dode godslasteringsartikel af te stoffen, toen kwamen de pogingen om Fitna op voorhand te verbieden, en nu wordt een cartoonist afgevoerd alsof het een terrorist is.

Tsja.

Allemaal waar, maar ik krijg zo langzamerhand een beetje dunne poep van dat vrijheid-van-meningsfundamentalisme. Nu heb ik zelf niet zo’n hoge pet op van Jan Peter Balkenende, maar als die man nou echt een systematische campagne tegen de vrijheid van meningsuiting zou voeren, zoals een middelmatige kinderboekenschrijfster laatst suggereerde, alsof we om haar mening hadden gevraagd, dan had hij in zes jaar toch wel wat meer resultaat kunnen boeken dan dat summiere lijstje hierboven?

In andere landen geeft men zo’n cartoonist gewoon een nekschot, of maakt men op zijn minst aan einde aan zijn anonimiteit. Dichter bij huis, men neme Italië, zorgt de premier voor een ijzeren greep op de media. Dat doet JP allemaal niet, en bovendien: al die acties die wel gepleegd zijn, vormen een patroon in die zin dat ze geen van alle het beoogde resultaat hebben bereikt – integendeel, iedereen heeft alleen maar een grotere bek gekregen, en iedere vorm van censuur lokt een extremere volgende uiting uit. Een heel gezond mechanisme, dunkt me.

Die hele arrestatie van Gregorius N. is natuurlijk een uitermate betreurenswaardig verhaal, maar het valt heus wel mee met dat griezelige. Onschuldige Zimbabwanen die in Zuid-Afrika in de hens gestoken worden omdat ze de banen en vrouwen van de autochtone bevolking zouden inpikken, dat is griezelig. Als we dat hier met onze Polen gaan doen, praten we verder.

Mark Rutte, die is trouwens ook griezelig. Die krijgt ingefluisterd dat hij zijn fractieruimte ter beschikking moet stellen aan gecensureerde kunstenaars omdat de VVD zich meer moet profileren als voorvechter van het vrije woord, in de strijd tegen Wilders en Verdonk. Natuurlijk heeft die man dan gelijk, maar gadverdarrie, de onoprechtheid spat werkelijk van de inkt in de krant.

Het probleem is vrij overzichtelijk: het CDA zit al tig jaar in de regering, en als we dit naar onze maatstaven zo griezelig vinden, dan moeten we daar maar een keer iets aan gaan doen.