Het is best leuk en vrijblijvend en zo, dat bloggen, maar je bent toch, hoe je het ook wendt of keert, en of je het nu wilt of niet, een chroniqueur van de hedendaagse tijd. En dat betekent dat er dingen in de wereld gebeuren waar je gewoonweg niet over kunt zwijgen. De première van Fitna, de uitschakeling van Nederland op het EK, vale gieren boven vaderlands territorium: men zou later zomaar eens kunnen vragen waar je was toen het gebeurde, en als je dan als weblogger niet kunt reageren met een linkje, ben je natuurlijk geen knip voor de neus waard.
De verplichting om iets te melden over het gesprek van de dag kan ook verlammend werken, bijvoorbeeld wanneer het gaat over mensen met een knip waar weinig, maar een neus waar van alles aan mankeert. Gisteren was weer zo´n historische dag waarover wat mij betreft alles al gezegd is, maar waar ik toch nog het mijne aan schijn te moeten toevoegen.
Het zal u na het lezen van deze inleidende woorden niet verbazen dat ik me geen enkel optreden van de hoofdrolspeler van gisteren kan herinneren dat mij op enigerlei positieve wijze is bijgebleven. Als je mij om mijn immer genuanceerde mening vraagt, hebben we het over een megalomaan, media- en machtsgeil mens, tamelijk misvormd bovendien, die geluiden voortbrengt – wat zeg ik? herrie! tenenkrommend prutswerk! – die kinderlijke zieltjes misschien nog aanspreken, maar die verder toch nauwelijks serieus te nemen zijn. Mij klinken ze althans bepaald niet als muziek in de oren; het wereldbeeld dat eruit naar voren komt bezorgt me bovendien koude rillingen. Wie alles alleen maar voor de fans doet, is een crowd-pleaser die voor mij zijn idealen verkwanselt en zijn zelfrespect te grabbel gooit.
Sowieso heb ik een gruwelijke hekel aan mensen die je na een periode van grote roem gevolgd door een lange en oorverdovende stilte eigenlijk al dood en begraven waant, en voor wie dan plotseling, op het dieptepunt van hun roem, plotseling geen middel te gek is om weer in het middelpunt van de publiciteit te geraken. Vooral als ze vervolgens verbolgen reageren als je ze ervan beticht dat al die aandachttrekkerij uitsluitend gericht is op eigen gewin.
Nee, dat zie je dan verkeerd.
Maar waarom Rita Verdonk dán haar TON gedegradeerd heeft tot een ouderwetse politieke partij, als het niet om de publiciteit en vooral de subsidie te doen is, dat vertelt ze er dan weer niet bij.