Tag: marianne thieme

Menselijk

Het mooiste van dat conflict binnen de Partij voor de Dieren is nog wel dat het de partij van haar meest menselijke kant laat zien. Twee exemplaren van de vrouwelijke species die elkaar in de haren vliegen om de volgorde van een kandidatenlijst, in een twist met als belangrijkste ingrediënten wantrouwen, jaloezie, partijpolitieke belangen en natuurlijk geld: dat zie je in het dierenrijk niet zo snel gebeuren, laat staan in een voor journalisten hermetisch afgesloten congreszaaltje.

De Partij voor de Dieren bestaat om onze geliefde medesoorten – twee- én viervoeters, acht- én duizendpotigen, evenhoevigen én onevenhoevigen, slurf- én knaagdieren, zoogdieren én reptielen, geleedpotigen en, ehh, niet geleedpotigen – een stem te geven. Omdat ze zelf te dom zijn om meer uit te kunnen brengen dan ‘miauw’, ‘boe’ of ‘ia’ (en dan hebben we het nog over de slimste van het stel), is Marianne Thieme naar het Binnenhof geroepen om de grootste visstanden misstanden aan de haak kaak te stellen.

Interessant is dan ook hoe in het dierenrijk wordt aangekeken tegen het conflict binnen de dierenpartij; uiteindelijk is het vooral in hun belang dat de juiste personen op een verkiesbare plek terechtkomen. Het is bekend dat de haringpopulatie in de Noordzee bepaald geen aanhanger is van Ouwehand, maar voor het overige tasten wij volledig in het duister – te meer omdat behalve journalisten ook dieren wonderlijk genoeg niet welkom waren op het partijcongres.

Het is dan ook hoog tijd voor een Metapartij voor de Dieren, die namens de dieren aangeeft hoe de Partij voor de Dieren zou moeten opereren. Liefst met een krachtige leider die zijn nek durft uit te steken (wij denken aan een giraffe-achtige) en als premierkandidaat (MP voor de Dieren) naar voren geschoven kan worden.

Intussen zou de PvdD haar interne conflicten op een voor de achterban geloofwaardiger manier moeten oplossen; met Jip en Janneke-taal dring je tot de gemiddelde amoebe nog niet door. Een conflict om macht en geld is misschien menselijk; een dierlijk gevecht op leven en dood, puur natuur, zou een voor de hand liggende en passende oplossing bieden. Al was het maar om indruk te maken op de mannetjes.

Voorhoede

Ook Harry Mulisch was voor de Faunapartij. Wat al die schrijvers in de armen poten van de dieren heeft gedreven, is me een raadsel. Zou het te maken hebben met de liefde voor de boekenwurm, een bedreigde diersoort in onze multimediale eenentwintigste eeuw? Of is er, zoals Marianne Thieme het zo graag uitdrukt, echt een intellectuele voorhoede gemobiliseerd voor iets wat over twintig jaar gemeengoed is?

Een voorhoede.

Als ik het woord hoor, moet ik altijd meteen denken aan de enige VVD-lijsttrekker die nog minder indruk maakte dan Mark Rutte. Als Joris Voorhoeve een dier was geweest, was hij een Golden Retriever geweest; voor een mak schaap was hij veel te levendig en brutaal.

Marianne Thieme zul je geen kwaad woord horen zeggen over welk dier of welke sympathisant dan ook. Ik begrijp dan ook volkomen dat ze, Harry’s uiterlijke kenmerken in ogenschouw nemend, liever niet spreekt van het neusje van de zalm. Maar wat bedoelt ze precies wanneer ze een belegen bejaarde betweterige auteur tot de intellectuele voorhoede van het land rekent? Bedoelt ze dat er maar één voorhoede is, waar ik kennelijk niet toe behoor en die mijlenver op mij en mijn collega-would-be-intellectuelen vooruitloopt? Een minderheid, die als eerste doorheeft dat na de slaven, de vrouwen en de homo’s nu de dieren aan de beurt zijn om de rechten waar zij recht op hebben rechtmatig vast te leggen?

Ik heb de parlementaire geschiedenis er nog even op nageslagen, maar ben daar nergens een Partij voor de Vrouwen, een Partij voor de Slaven of een Partij voor de Homo’s tegengekomen. Nederland is nu wel het eerste land ter wereld waar dieren in het parlement vertegenwoordigd zijn, en er zijn mensen die daar nog trots op zijn ook. Persoonlijk vind ik de twee zetels voor de Faunapartij, en het bijbehorende naïeve geloof in de dierenliefde van tienduizenden, een heel stuk schokkender dan de negen voor Wilders. Hoewel: Rein Jan Hoekstra ziet zijn taak iets vereenvoudigd nu wij als mensen nog maar door 148 Kamerleden worden vertegenwoordigd, en er dus ook coalities met 75 zetels denkbaar zijn.

O, dat is natuurlijk flauw. De Partij voor de Dieren is, zoals de naam al aangeeft, helemáál geen one-issuepartij. De Faunapartij is een volwaardige politieke beweging met vanzelfsprekende standpunten in onvoorziene gevallen. Ik vermoed dus dat Marianne Thieme en Esther Ouwehand (is die van dat dierenpark?) vóór een verhoging van de AOW-leeftijd zijn, al hoop ik wel dat ze beseffen dat dan ook de varkensslachters langer door moeten werken.

Ik troost mij in de gedachte dat hier een achterhoedegevecht wordt gevoerd.