#jan peter balkenende

Blijven

President Obama heeft afgelopen week besloten dat de Nederlandse missie in Afghanistan ook na 2010 nog zal voortduren. Deze verrassende wending lijkt volkomen in strijd met eerdere afspraken van de Nederlandse regering, maar die dateren uit een tijd dat Obama nog niet de baas over ons was. We blijven dus gewoon nog even.

Verhagen en Balkenende zijn als kinderen zo blij dat ze weer iets voor de Amerikanen mogen doen. Dat kunnen ze nauwelijks verhullen, maar om hun vermeende geloofwaardigheid niet direct te verliezen, mogen ze natuurlijk niet al te gretig toehappen. Deze week wilde Verhagen niet eens ingaan op speculaasjes. Maar intussen zie je die twinkeling in hun ogen: dat wordt binnenkort weer tea for us two in Washington.

Defensieminister Van Middelkoop ergert zich zogenaamd groen en geel aan het enthousiasme van het CDA en hamert op zorgvuldigheid bij het nemen van een besluit. Dat klinkt al heel anders dan vorig jaar rond deze tijd, toen de missie nog in augustus 2010 zou eindigen, ook al zou Obama ’tien keer bellen’. Nu blijkt één televisietoespraak in de VS al voldoende. De adrenaline giert dus ook bij Van Middelkoop door het lijf, en zijn ergernis betreft natuurlijk vooral de PvdA. Want wat doet die ineens? Die houdt vast aan gemaakte afspraken! Het moet niet gekker worden.

Zo’n woordvoerder neemt dan plaats bij De wereld draait door en in plaats van Matthijs van Nieuwkerk direct te onderbreken zodra hij een vraag begint met ‘Dus na 2010…’ en geduldig uit te leggen ‘NEEEEEHEEEEEEEE! SJEZUS, HOE VAAK MOET IK NOU NOG ZEGGEN DAT DIE MISSIE IN AUGUSTUS 2010 EINDIGT? STEL EENS EEN NORMALE VRAAG MAN, TSJONGEJONGE, IK BEN TOCH GEEN POLITICUS OM ELKE KEER MAAR WEER TE HERHALEN WAT WE AL JAREN GELEDEN HEBBEN AFGESPROKEN? WE GINGEN WEG, WE GAAN WEG, WE ZULLEN WEGGAAN. KLAAR. FINITO. BASTA. SJEZUS, IK DACHT WE HET OVER MIJN NIEUWE BOEK ZOUDEN HEBBEN’ laat zo iemand Matthijs zijn vraag formuleren en volgt er een wollig antwoord waaruit naar voren zou moeten komen dat de PvdA heel standvastig tegen is, maar intussen zie je diegene al nadenken: hoe ga ik me hier volgend jaar in vredesnaam weer uitlullen?

Kortom: we blijven dus gewoon nog even.

Het meest hilarisch is nog wel: er is helemaal niemand die durft te zeggen dat Obama een fantastisch plan heeft ontvouwen en dat het met deze nieuwe informatie slechts een eer is om de Afghanen te mogen dienen. Feitelijk is dat de enige uitweg om een verlenging van de missie te rechtvaardigen: ruiterlijk erkennen dat we door de grootsheid van Obama niet anders kunnen. Maar nee, nu we gevraagd worden, moeten we ook onze eigen argumenten hebben om te blijven.

Om te beginnen is er dan natuurlijk het argument dat ook bij de eerdere verlenging werd gebruikt, en dat komende kabinetten tot sint-juttemis kunnen gebruiken: de Afghanen hebben ons nodig. Dat zeiden we de vorige keer ook, en toen zeiden we erbij dat Nederland na vier jaar wel zijn steentje had bijgedragen. Nieuw is deze keer dat we bij een verlenging van de missie eindelijk kunnen gaan oogsten wat we gezaaid hebben. Kennelijk was de opzet van de eerdere missies slechts dat we de weg zouden plaveien, waarna Luxemburg nog tien troepen zou sturen die dan alle lof zouden gaan opstrijken. Die eer komt ons toe en dus moeten we blijven.

Daarom stuurt Obama ook nog 30.000 troepen: om te oogsten. We kunnen maar beter flink wat extra manschappen sturen voordat de Amerikanen weer alle oogst inpikken.

En wat denken Balkenende en Verhagen eigenlijk precies te gaan oogsten? Ik zou zeggen: hoon. Hoon, heel veel hoon.

Bronnen

Op de middelbare school, en tijdens mijn studie Nederlands werd daar nog een schepje bovenop gedaan, werd mij heb ik altijd geleerd om lijdende zinnen zo veel mogelijk te vermijden. Daarom is het ook nooit iets geworden tussen de journalistiek en mij; koppen als Balkenende genoemd als EU-president zou ik rücksichtslos van een vette rode streep voorzien. Wie noemt immers Balkenende als EU-president?

Niet in alle gevallen is een lijdende vorm even erg. Als Barack Obama genoemd wordt als winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede, dan is dat zo’n weinig opzienbarend gerucht dat het ook niet relevant is om te vermelden wie er de aanstichter van is; dat had immers de halve wereld kunnen bedenken. Wanneer iamzero.nl genoemd wordt als best geschreven Nederlandstalige blog idem dito. Maar wanneer de naam van Jan Peter Balkenende circuleert in verband met het presidentschap van de almachtige Europese Unie, dan wil je toch weten welke onverlaat dergelijke waanzin de wereld in geslingerd heeft.

‘Bronnen’, lees je dan vaak. Ja, dat lijkt me persoonlijk nogal wiedes. In wat voor wereld zouden we leven als geruchten niet afkomstig zijn van bronnen?

Bronnen zijn er in vele soorten en maten. Zo kunnen bronnen een sluimerend bestaan leiden, maar zijn zij soms in staat om dingen nadrukkelijk te noemen en toch gewoon bron te blijven. In een enkel geval kunnen ze zelfs zaken doen rondzoemen – in dat geval spreekt men eerder van brommen. In dit laatste voorbeeld is tevens te zien dat bronnen met enige regelmaat ‘welingelicht’ of ‘goed ingevoerd’ zijn. Ook dat lijkt mij in de meeste gevallen een open deur. Als je, bron zijnde, iets de wereld in brengt, mag ik hopen dat je weet dat je iets de wereld in brengt; alleen terminale alzheimerpatiënten zijn slecht ingelichte bronnen.

Minstens zo pleonastisch: de anonieme bron. I mean, like, duh!

Betrouwbaar, dat hoor je ook vaak over bronnen gezegd worden. Je hoort eigenlijk zelden iets over onbetrouwbare bronnen. Maar juist betrouwbare bronnen vertrouw ik voor geen cent. Wat mij betreft zijn betrouwbare bronnen juist enorme lafbekken, die zogenaamd de waarheid in pacht hebben maar die zich intussen wel angstvallig in een nikab hullen. Ook als ze complete onzin verkopen, worden ze de eerstvolgende keer gewoon weer als betrouwbare bron opgevoerd – terwijl de onbetrouwbare bronnen geen enkele kans op rehabilitatie wordt gegund.

Opvallend aan bronnen is voorts dat zij zelden alleen komen. Dat heeft vermoedelijk weinig te maken met het feit dat geruchten, en daarmee de bronnen, betrouwbaarder worden naarmate ze vaker genoemd worden, maar veeleer met het besmettelijke karakter van het bronschap. Vanmiddag vertelde ik aan iemand die het nog niet wist dat Jan Peter Balkenende genoemd werd als eerste EU-president – en verdomd, plotseling was ik ook een bron, een welingelichte en betrouwbare nog wel. En inderdaad, ook ik had Jan Peter weliswaar onbedoeld maar toch nadrukkelijk genoemd, net als de Nederlandse en Brusselse bronnen uit het bericht in de krant.

Wonderlijk toch hoe dat kan gaan. Helemaal als je bedenkt dat de hoofdpersoon in kwestie glashard ontkent dat hij genoemd wordt, terwijl iedereen inmiddels weet dat het wel zo is. Leest die man nooit een krant of zo?

Nee, dan prof. dr. ir. Akkermans. Zou hij al genoemd zijn? Nou, hierbij dan.

Heilig

Het viel natuurlijk te verwachten dat in het jaar van Darwin de nodige zaken hun heiligheid zouden verliezen. Toch heeft het altijd iets onverwachts, iets speciaals – iets sacraals zou ik haast zeggen – wanneer een heilig huisje op rituele wijze, en wel voor de eeuwigheid, in duigen getrapt wordt. Wie had bijvoorbeeld ooit nog voor mogelijk gehouden dat God ontwijd zou worden door niemand minder dan Andries Knevel? Niet dat zijn loutering de mensheid ook maar op enigerlei wijze van nut is, maar toch.

Ook de profanatie van het strooizout in Groot-Brittannië kwam vrij onverhoeds. Door de aanhoudende kou en sneeuwval was er plotseling geen strooizout meer voorhanden, en wat vroeger ondenkbaar was, gebeurt nu gewoon: de straten worden met doodordinair keukenzout bestrooid, of: bekeukend, zou je dan eigenlijk moeten zeggen.

Alleen de vreselijkste machtsusurpatoren hebben in het internationale Darwinjaar de euvele moed om stug vast te houden aan zaken die zij zonder enig recht onaantastbaar hebben verklaard. Jan Peter Balkenende bijvoorbeeld vond vrijdag nog dat geen middel geschuwd moest worden om de economische crisis te bestrijden. Een dag later, toen bleek dat enkele slechte verstaanders die woorden wat al te letterlijk gingen interpreteren, voegde hij daaraan toe dat de hypotheekrenteaftrek natuurlijk heilig was, waarop Agnes Jongerius niet achter kon blijven en de leeftijd van 65 heilig verklaarde als het om het recht op AOW ging.

Ik wil wel zo ver gaan dat het heerlijk zou zijn om al op mijn 65e te kunnen stoppen met werken, en het is zalig dat ik iedere maand een paar honderd euro hypotheekrente van de staat terugkrijg. Maar dit doet aan de volstrekte krankzinnigheid van het hypotheekstelsel en de bittere noodzaak van het langer doorwerken natuurlijk weinig af, en ik zou dan ook niet tot heiligverklaring durven overgaan.

Die crisis zou op deze manier nog wel eens een staartje kunnen krijgen, ben je geneigd te gaan denken.

Het kan echter nog erger. In Italië ligt een mevrouw al 17 jaar in coma. Leg haar naast een kasplantje en je zou zweren dat het kasplantje hevig aan ADHD lijdt. Als het aan God had gelegen, was die vrouw er al in geen jaren meer geweest. Verderfelijke goddeloze machines houden haar kunstmatig in leven. En nu wil de familie daar maar eens een einde aan maken, zoals er jaarlijks zoveel families zijn die dit in soortgelijke omstandigheden doen. Behalve in Italië, want in Italië krijg je dan te maken met Silvio Berlusconi.

Iedere paar jaar is het wel raak, misschien is het wel steeds dezelfde vrouw die een paar jaar geleden nog maar veertien jaar in coma lag en nu dus zeventien; het zou zomaar kunnen, want je vergeet ook altijd hoe zo’n zaak nou eigenlijk afloopt, en wat doet dat er ook toe, het gaat om de discussie waarvan je je steeds afvraagt waarom die in de 21e eeuw in godesnaam, of als die niet mee wil werken in vredesnaam nog gevoerd moet worden, en al helemaal waarom dat iedere paar jaar opnieuw moet gebeuren.

Maar goed, volgens Silvio mag het gewoon niet van God. Voor Silvio is het leven heilig, en voor Silvio is vooral ook Silvio heilig. Het stopzetten van kunstmatige voeding is euthanasie en (dus) moord.

Ligt het nu aan mij of klopt hier iets niet? Ik heb al nooit begrepen hoe een eeuwenoud geloof kan voorschrijven dat je op zondag de auto moet laten staan of de tv niet aan mag zetten, maar als er mensen zijn die hun kinderen bewust niet laten inenten omdat God wel bepaalt of iemand polio krijgt of niet, dan zou ik toch zeggen dat het kunstmatig in leven houden van een comapatiënt ook niet echt is hoe God het bedoeld had. En dan zou het stopzetten van al die apparaten moord zijn?

Petrus heeft in 1992 al de deur van het nachtslot gehaald omdat hij Eluana Englaro verwachtte, en ik kan niet anders dan concluderen dat Silvio Berlusconi nu na zeventien jaar een lafhartige poging heeft ondernomen om het leven van deze vrouw tegen de wil van God nog langer te rekken. Hij heeft jammerlijk gefaald, want God straft natuurlijk onmiddellijk. Als die niet zal branden in de hel, dan weet ik het ook niet meer.

Fortis

Een beetje een anti-climax is het wel: wekenlang zitten we in spanning en dan komt op de voorlaatste bladzijde van het avontuur ineens Wouter Bos tevoorschijn als was hij Jerommeke, deus ex machina par excellence, om met één simpele handeling de grote boze vijand te verslaan. Moest hij nou werkelijk de Lambikken (of is het meervoud van Lambik Lambiken, conform de perziken en monniken?) en Sidonia’s van deze wereld eerst met de teletijdmachine van professor Barabas naar 1848 laten flitsen om hen in te laten zien dat je dit soort zaken toch echt het beste aan Vadertje Staat kunt overlaten?

Je hoort dezer dagen ook verdomd weinig VVD’ers verkondigen dat je de markt vooral zijn werk moet laten doen. In plaats daarvan zullen ze binnenkort wel beginnen over hoe de regering de beloofde terugdringing van het aantal ambtenaren op deze manier denkt te gaan realiseren. Klagen over de deal kunnen ze in ieder geval niet: stak Fortis vorig jaar nog een slordige 24 miljard in ABN Amro, nu neemt de overheid ABN én Fortis over voor een luizige 16,8 miljard. Dat doet denken aan Nikos Machlas, ooit voor een fortuin door Ajax aangetrokken om na een paar hemeltergend slechte seizoenen weer voor een volle benzinetank doorverkocht te worden.

Intussen is het maar zeer de vraag of de ingreep daadwerkelijk gaat helpen. Op Wall Street was de tevredenheid over het overheidsingrijpen van korte duur, zogenaamd omdat beleggers er weinig vertrouwen in hadden dat de crisis hiermee bezworen zou zijn. Hebben die mensen dan zo’n verknipte taakopvatting dat ze niet beseffen dat zij zelf de sleutel in handen hebben? Dat zij maar vertrouwen hoeven uit te stralen of er is vertrouwen? Dat zij de niet te missen voorzet van de financiële injecties maar hoeven in te tikken door de beurskoersen te doen stijgen en we kunnen weer rustig gaan slapen?

Het zou wat zijn als de Nederlandse taal plotseling niet meer zou functioneren als ik er op mijn werk met de pet naar zou gooien. Maar daar kraait natuurlijk geen kip naar.

Dat we hier collectief gedupeerd worden door een stel werkschuwe lamstralen maakt de appel wel extra zuur. Behalve dan voor Balkenende, die als nieuwe topman van Fortis en ABN Amro met de kerst samen met Bianca mag genieten van een welverdiende bonus die een veelvoud is van zijn eigen norm.

Geert

Lieve mensen, ik wil het dit jaar niet met u over Geert Wilders hebben, dat doen al genoeg anderen, maar over de strijdwijze van zijn tegenstanders. Want Wilders mag dan af en toe idiote ideeën verkondigen, de manier waarop er doorgaans op hem gereageerd wordt, is pas echt staatsgevaarlijk.

Allereerst is daar natuurlijk Doekle Terpstra. In mijn vorige stukje probeerde ik zijn zaaddodend naïef-vredelievende aanval op Wilders nog te ridiculiseren door een willekeurig kamerlid met een nog dommer idee op dezelfde manier te beschimpen. Dat ging natuurlijk over Terpstra, en helemaal niet over Atsma, maar uw reacties beperkten zich tot het weer, en dat is toch wel tekenend.

De aanpak van Terpstra is die van het jongetje op de lagere school dat gepest wordt en dan in een hoek gaat zitten janken dat het niet éérlijk is, dat je niet mág pesten. Daar kun je dan gelijk in hebben, je hebt verdomd weinig aan die constatering, en de aanstichter van het kwaad zal er eerder een schepje bovenop doen dan dat hij in het vervolg wat meer rekening met je zal houden. De oproep van Terpstra leidt dus in het geheel nergens toe, behalve dan tot een weeë zemelsmaak in je mond. En de krant die twee hele pagina’s voor zoiets futiels uittrekt, de eerste twee zelfs, is trouwens misschien toch wel niet de beste van Nederland.

Een andere krant meldt al drie weken lang dat er misschien wel rellen en wereldwijde boycots gaan komen na de uitzending van Wilders’ film over de Koran. Ik weet niet wat de redactie bezielt om dit bericht iedere dag opnieuw te plaatsen, maar het lijkt mij dat degene die het nu nog waagt om stampij te gaan schoppen, echt tuig van de richel is. Ze hoeven echt niet te wachten tot die film uitgezonden is om te weten dat Wilders hun vriend niet is, en de film zal heus geen zoetsappig romantisch drama worden.

Geen enkele aanleiding dus om na de vertoning van dat YouTube-filmpje de straat op te gaan. Toch zal het gebeuren, en de reactie van de terpstraristen zal dan niet zijn dat stokslagen en handafhakkingen op hun plaats zijn, maar vooral dat Wilders wel echt heel erg provocerend bezig is geweest.

‘Je mag zeggen wat je wilt, MAAR…’, dat soort geneuzel, en we weten allemaal dat wat op ‘maar’ volgt, altijd zwaarder weegt. Onzin! Je mag zeggen wat je wilt PUNT. Al tientallen jaren worden de christenen, ik kan ze ook gerust gristenhonden noemen, geen haan die ernaar kraait, op de meest respectloze wijze geschoffeerd, en dat wordt volkomen geaccepteerd, doorgaans óók door de lijdende voorwerpen. Hoe kunnen we dan toch tegelijkertijd blijven volhouden dat Wilders zijn toon moet matigen en dat er met de islam niets aan de hand is?

Wilders zegt dan dat de islam een fascistisch geloof is dat ons bedreigt en dat bestreden dient te worden. De subtiliteit en ook de noodzaak van die woordkeuze is ver te zoeken, maar als je er de weinig smakelijke en door Wilders wat overdreven gedoseerde saus van het populisme afschraapt, blijft over dat zich in onze samenleving enkele subversieve elementen bevinden die de islam als grootste gemene deler hebben. En dat is ineens een analyse die zelfs gedeeld zou kunnen worden door dragers van sokken gemaakt van dieren die men wel op de kinderboerderij aantreft en waar al dan niet mee gecopuleerd is.

Maar daar gaat het dus om: dat Wilders het niet zo mag zeggen. Zijn collega’s die door hem gepest worden, gaan massaal in de hoek zitten janke-balkenende-pruillip-opzetten: ‘Zo praat een politicus niet’. ‘Een kamerlid maakt een minister niet uit voor ‘knettergek”.

Nou, wel dus. Ik bedoel, mijn stijl is het ook niet, maar het valt moeilijk te ontkennen dat we het hier hebben over een democratisch gekozen volksvertegenwoordiger die dus helaas wél zo praat en de minister wél voor knettergek uitmaakt. Dus: deal with it, of zoek een andere baan.

Het gevolg van de oververhitte reacties op iedere scheet van Wilders is inmiddels zelfs dat mensen hun meningen gaan bijstellen uit angst de verdenking op zich te laden dat ze het misschien wel met het Kwaad (© Doekle 2007) eens zijn. Neem nu Geerts mislukte proefballonnetje over het uit de regering zetten van Beatrix na haar mierzoete kersttoespraak. Van de PvdA weten we al een tijdje dat zij uit electorale overwegingen het koningshuis met rust laat, maar dit pleidooi zou normaal gesproken toch op warme belangstelling van verklaarde republikeinen van D66- en SP-huize mogen rekenen. Nee hoor, Geerts uitspraken werden kamerbreed verworpen.

En wie staat er, nu het dreigende zwaard van een internationale boycot boven ons hoofd bungelt, vast op om vol vuur en ondubbelzinnig te verklaren dat hoe verwerpelijk Geerts boodschap ook is, hij wel de vrijheid heeft om deze te verkondigen? Dat wij in Nederland abjecte ideeën verkiezen boven fundamentalistisch geweld van godsdienstwaanzinnigen? Niemand! Een levensgevaarlijke knieval.

Balkenende, maar ja, moeten we het daar dan van hebben, was nog de enige die deed wat je moet doen: de man compleet negeren of, beter, uitnodigen voor een goed gesprek. Jamaar, wordt er dan gepiept vanuit de jank- en pruilhoek, dat heeft toch geen zin want daar gaat hij toch nooit op in. Nee, vind je het gek als er geen enkele sanctie op staat; je hoort er simpelweg niks meer over en Wilders komt er keer op keer mee weg.

Ik weet nog wel een goed plekje op pagina 3 van de Volkskrant, waar nu dagelijks wordt bericht over relletjes die in de toekomst wellicht ooit zouden kunnen gaan plaatsvinden, in plaats waarvan onze minister-president ons er ook dagelijks aan zou kunnen herinneren dat Wilders nog steeds niet heeft gereageerd op zijn uitnodiging. En als Wilders dan over een tijdje weer met een voorstel komt – laten we zeggen dat alle moskeeën in Saoedische olie gedrenkt moeten worden en vervolgens het rookverbod in het huis van Allah moet worden opgeheven – en Balkenende wordt om een reactie gevraagd, dan moet hij dat gewoon niet doen en zeggen: ‘Geert Wilders? Dat is toch die man met die grote mond die altijd weigert om te praten?’

Of zet voor mijn part Geert Wilders op marktplaats.nl (maar dan wel https, in verband met een beveiligde omgeving). Maar in ieder geval, om Rita Verdonk in incorrect Nederlands te citeren: doe wat! – grijp ook eens het initiatief, doe eens iets terug (en niet meteen zo verongelijkt) en laat je niet als een mak schaap onverdoofd naar de slachtbank leiden.

Uniform

Pervez Musharraf, de leider van Pakistan, heeft vandaag zijn legeruniform uitgetrokken, daartoe aangezet door het Pakistaanse Hooggerechtshof, dat hem tot 1 december de tijd had gegeven. Musharraf droeg zijn uniform al onafgebroken sinds zijn staatsgreep in 1999, en inmiddels was hij zo verschrikkelijk gaan stinken dat afgelopen maand zelfs de noodtoestand werd uitgeroepen. De strijd tegen het terrorisme kost bloed, zweet en tranen, en die gaan je in je oude kleren zitten, zeker wanneer je daarbovenop nog eens twee petten op hebt.

Het sneue voor Musharraf is dat hij uitgerekend donderdag beëdigd wordt als president, en dat zal nu noodgedwongen als gewoon burger gebeuren, in plaats van als legerleider. De arme man. In Nederland verdient de minister-president het allermeest van iedereen, want er is een regel die verbiedt dat je meer verdient, maar in Pakistan krijgt de president zo weinig dat hij op zoek moet naar een bijbaantje, en dat gaan ze hem dan nog afpakken ook.

Tot zover het opinieartikel van de jongere die minder dan 1040 uur per jaar op school zit.

Ikzelf ben natuurlijk opgetogen dat Musharraf het internationale kledingadvies heeft overgenomen, want het betekent dat er een uniform minder op deze wereld wordt gedragen, en dat is altijd goed nieuws. De scheiding tussen tank en staat is een groot goed dat wereldwijd (let op, hier volgt een kledinggerelateerde woordspeling) uitgedragen zou moeten worden.

Of het pak daadwerkelijk bij het Leger des Heils belandt of dat het volgende wek gestreken en al op de bovenste plank van Pervez’ kledingkast ligt, klaar voor de eerste de beste gelegenheid, moeten we natuurlijk nog maar afwachten. En het moet gezegd: hij droeg het met verve, dat uniform, eigenlijk zoals iedere machtswellusteling die zo’n ding vol overtuiging aantrekt.

Daaronder heb je dan de categorie Bush-Poetin: de uniformen hangen binnen handbereik maar worden zelden gedragen omdat de eigenaars zonder al macht genoeg hebben en omdat zij in iedere zin drie keer het woord ‘democratie’ gebruiken, hetgeen slecht schijnt te combineren. Ook Nicolas Sarkozy kan zich binnenkort bij deze elite voegen, maar Tony Blair heeft er nooit aanspraak op kunnen maken. Die valt eerder in de categorie Jan Peter Balkenende, en als u zich gewoon even probeert in te beelden dat onze minister-president de Tweede Kamer toespreekt in een groen pak dat behangen is met speldjes voor ieder slecht wetsvoorstel dat onder zijn leiding de Kamer gepasseerd is, kan ik er verder het zwijgen toe doen.

Onder de schaamteloze aanvoering van onze kroonprins slaan de Nederlanders uniformtechnisch gesproken sowieso een pleefiguur op het internationale podium. Ik kan eigenlijk maar één uitzondering bedenken, en laat die man nu net de ambitie hebben om ons de weg naar de complete zelfvernietiging te wijzen.

Geert Wilders is geknipt voor uniformen. Generaal Wilders zou zijn geloofwaardigheid ook een goede dienst bewijzen wanneer hij zijn nette pak aan de wilgen zou hangen en in het vervolg geheel in stijl in uniform ten tonele zou verschijnen. Zijn nieuwe film lijkt een geschikt moment voor zowel een film- als een uniformdebuut: geflankeerd door kalashnikovs en met op de achtergrond een molen, een bollenveld of gewoon de Nederlandse vlag kan hij dan geüniformeerd verkondigen dat de koran een fascistisch boek is – een oordeel dat uit de mond van Wilders overigens vergelijkbaar is met jongeren op een illegale brommer die de politie menen te moeten berispen.

Dus Pervez, als je dit leest: we hebben een koper!