Dankwoord

Beste aanwezigen, hallo dames en heren, jongens en meisjes, welkom witte paarden, dag vuvuzela-artiesten, goedenavond mondharpvirtuozen, geachte jury, waarde barman, lieve lezers, yo! Janneke,

Dit is het dankwoord dat ik ooit opgeschreven zou hebben als het niet uitgesproken was geworden nadat ik uitgeroepen was tot winnaar van de Blogparel 2010, tijdens het toen al legendarische Blogbal.

Wij als bloggers hebben natuurlijk helemaal niemand om te bedanken. Wij hebben geen uitgeverij die achter ons staat, wij hebben geen redacteuren die ons behoeden voor blunders, wij hebben geen meelezers die ons adviseren. Wij als bloggers staan er altijd helemaal alleen voor.

Ik kan alleen de organisatie en de jury bedanken. Niet alleen vanwege de onmetelijke wijsheid waarvan zij blijk hebben gegeven door mij als winnaar van de Blogparel aan te wijzen (korte stilte laten vallen), maar ook voor het in het leven roepen van deze prijs, waarmee zij aandacht vragen voor het ambacht dat het schrijven van een goed stuk toch is.

Bloggers denken daar vaak veel te makkelijk over. Ze schrijven dan weer zó’n (weids gebaar met de armen maken, oppassen dat je niet van het spreekgestoelte lazert) lang verhaal over iets wat niemand interesseert, en als hun dan gevraagd wordt waar ze de tijd toch vandaan halen, is het antwoord altijd verontschuldigend: “Ach, ik schrijf die stukjes in tien minuutjes hoor” – alsof het schrijven van stukjes iets viezigs is waarvan vooral niemand mag denken dat je er veel tijd aan besteedt. Je moet maar eens rondvragen vanavond: alle bloggers doen tien minuten over hun stukjes. Nooit eens vijf of twintig, altijd tien.

Een parel schrijf je niet in tien minuten. Een parel heeft tijd nodig, en daarom is het goed dat deze prijs er is. Laten we daarom de schaamte van ons afgooien en de tijd nemen voor onze stukken. Laten we dan misschien wat minder, maar in ieder geval een stuk beter schrijven; dan kom ik volgend jaar graag terug om mijn titel te verdedigen, met hopelijk nog veel meer concurrentie.

Dank u wel.

(let op: niet alsnog struikelen)

(felicitaties in ontvangst nemen)

(consumptiebonnen inwisselen voor bier)

(gordijn imiteren om PowNews te ontlopen)

Parel

“Bent u blogger?”, vroeg Jojanneke van PowNews aan de onvolprezen hoofdredacteur van het Raarlems Dagklad. Door een ongelukkige speling van het lot bevonden wij ons op het Blogbal, een tamelijk onheilspellend samenzijn dat door een van de aanwezigen ook wel treffend als de Paralympics voor schrijvers werd omschreven.

Zelden is existentiële twijfel treffender op camera vastgelegd dan in de minuut die volgde – tot Marius zich gewonnen gaf en de vraag min of meer bevestigend beantwoordde. Niet slim, dacht ik nog terwijl ik stilletjes meeluisterde, want binnen de seconde werd de roze microfoon opnieuw in zijn gezicht geslingerd: “En, voelt u zich daar fijn bij?” – op een toon die geen ander antwoord duldde dan een wanhopig betoog vol zelfhaat, culminerend in de dood door ophanging.

(Marius maakt het inmiddels overigens naar omstandigheden goed – zie ook zijn verslag van de gebeurtenissen).

Bent u blogger – was de vraag aan mij gesteld, ik had hem stellig ontkennend beantwoord. De vraag werd echter niet aan mij gesteld, want ik was druk doende mijn perfecte imitatie van een grijs toneelgordijn ten beste te geven. In het blikveld van de camera maar toch onzichtbaar, want alles liever dan op nationale televisie als blogger neergezet worden.

Wat ik dan op het Blogbal deed? Een prijs in ontvangst nemen. Nergens namelijk in gans de Nederlandstalige blogosfeer werden in heel 2010 betere stukken proza waargenomen dan hier, waarde lezer. Kompel, WorkiLeaks en Helpdesk, het waren de parelachtige krenten in een jaar van pappen en nathouden – want toegegeven, heel erg hard gezocht lijkt er niet te zijn. Als winnaar van de Blogparel 2010 waan ik mij toch een soort wereldkampioen fierljeppen: als niemand zo gek is om het te doen moet je niet direct denken dat je de beste bent.

Hoe dan ook, 250 harde euro’s werden mijn deel, en als het aan de jury ligt, leveren die een bijdrage aan de voortzetting en ontwikkeling van dit blog. Dat bestedingsadvies neem ik graag ter harte. Vanaf heden dus alleen nog maar pareltjes op iamzero.nl, en van die pecunia stel ik voor twintig kratten bier aan te schaffen die de lezers op enig moment (het zerobal) op de burelen van dit blog kunnen nuttigen.

Bij onvoldoende animo trakteer ik de redactie van het Raarlems Dagklad op de vurig gewenste mediatraining. Of een workshop gordijnimitatie.