Iedere week maar weer tolereren we het, dat almaar aanzwellende gezwel in onze samenleving, we zien het groeien en broeien, het borrelt en het stinkt, dat giftige mengsel van rechts-rabiaat tuig, knuffelgraag biodanzagebroed en knettergek complotrapaille op het Museumplein en elders, en iedere week maar weer weten we hoe het gaat, de regels worden van meet af aan met voeten getreden, ze weten het donders goed maar o wee als de politie haar taak van uitvoerende macht ten uitvoer brengt, want we staan hier toch vreedzaam met onze doodskist, wat is dit voor dictatuur, welnu stakker, je overtreedt de wet, en wel willens en wetens, dus waarom moeten we ons eigenlijk iedere week eerst tweeënhalf uur kapot ergeren aan dit egoïstisch uitschot voordat het waterQanon erop gezet wordt en gebeurt dit niet meteen, nou, de reden daarvoor is – o ironie! – dat we niet in een dictatuur leven en we het recht op demonstratievrijheid iets te hoog in ons vaandel hebben staan.
Verder lezen Uitweg
Dichter bij de kiezer (5)
Swier Copinga. Nur Icar. Christinemindel ten Napel. Glimina Chakor. Laurence Groot Bruinderink. Yu Mei O. Queeny-Aimée Rajkowski. Giovanni Angiolini Trapanese. Marco Vermin. Pascale Plusquin. Quintus Backhuys.
Het is weer zover: we mogen gaan stemmen, en met 37 partijen en meer dan duizend kandidaten op de kieslijst is het zoals traditioneel een feest voor de poëzieliefhebber. Opvallend is dat dit jaar veel partijen, hoewel dit ten strengste verboden is, hun campagneactiviteiten tot op het stembiljet voortzetten met kandidaten die het partijprogramma kernachtig samenvatten. Hier moet de Kiesraad dringend een onderzoek naar instellen. Dat verschillende partijen ook een tegengeluid op de lijst zetten, doet daar niets aan af.
De Partij voor de Dieren is van oudsher dominant aanwezig, en ook Europa is goed vertegenwoordigd. De terrassen moeten open, dat is evident. Maar als er één ding naar voren komt uit deze lijst, dan is het wel dat er prachtige samenwerkingen in het verschiet liggen. Welnu, daar gaan we:
Verder lezen Dichter bij de kiezer (5)
Proletenparadox
Zo moeilijk is het allemaal niet: het coronavirus verspreidt zich door menselijk contact, dus als je maatregelen treft om het menselijk contact te verminderen, zal het virus zich minder snel verspreiden. Als die maatregelen ook nog worden nageleefd, zou je de verspreiding uiteindelijk zelfs kunnen stoppen. Wanneer halfslachtige maatregelen matig worden nageleefd, kan het ook zijn dat er sprake is van een lichte daling, een stabilisering, of zelfs een stijging.
Onomstotelijk feit in al deze scenario’s is dat er met meer ontmoetingen en bewegingen ook (veel) meer besmettingen zouden zijn geweest. Slechts de simpelen van geest kunnen uit het feit dat het aantal besmettingen nu weer toeneemt, concluderen dat de maatregelen om verspreiding te beperken ‘dus’ niet helpen. Toch bestempelde Zondag met Lubach die laatste redenering laatst als de preventieparadox: als naderend onheil is afgewend, betekent dit niet dat de preventieve maatregelen om de rampspoed te voorkomen niet nodig waren.
Nee, natuurlijk niet, maar daar is ook helemaal niets paradoxaals aan. Wanneer de roep om gas te geven met versoepelingen aanzwelt terwijl het ravijn van exponentiële groei al in zicht is, is er iets anders aan de hand: dan is er sprake van een proletenparadox.
Verder lezen Proletenparadox
Vrijheidskaravaan
Nooit, maar dan ook werkelijk nooit zouden de elitaire kakkers Thierry Baudet en Wybren van Haga elkaar begroeten met een boks en een knuffel, als waren zij hangjongeren van niet-westerse afkomst. Maar nu doen ze het toch – Baudet dan ook nog getooid in een gewatteerde jas en met een achterlijk petje op zijn kop – want nu mag het niet van de overheid. En als iets verboden is door de overheid, nou, dan doen onze verzetshelden van Forum voor Democratie het juist – als het niet te veel moed vraagt tenminste. Kijk ze toch eens dapper handen schudden, kijk ze dicht bij elkaar staan, kijk ze om vijf over negen ’s avonds hun vuilniszak weggooien, en kijk ze geen mondkapje dragen. Welk een heroïek!
Dat constante zuigen, dat continue provoceren, dat almaar ondermijnen van de bestrijding van de crisis: het is inmiddels om kotsmisselijk van te worden, maar we gedogen het. De enige reden waarom dat gebeurt, is omdat we niet, zoals de heren ons willen doen geloven, in een dictatuur leven, maar in opperste vrijheid.
Verder lezen Vrijheidskaravaan
Hij
Als het aan een groep vrouwelijke theologen ligt, krijgt de Heere God onder geen beding Zijn eerbiedskapitaal terug in de nieuwe bijbelvertaling, die later dit jaar verschijnt. Typisch vrouwelijk gedrag weer: dat God weer ‘Hij’ wordt, is al sinds november 2017 bekend, maar pas nu de nieuwe vertaling daadwerkelijk bij de drukker ligt en er écht geen weg meer terug is, ineens moord en brand gaan schreeuwen.
‘Een klap in het gezicht van vrouwen’ zou het zijn, naar God verwijzen als ‘Hij’ met een hoofdletter. Of, nog erger, als ‘HEER’, met vier hoofdletters. (Hier ben ik het overigens wel eens met de klagers, die in dit geval pleiten voor ‘minder of geen hoofdletters’; ik zou prima kunnen leven met ‘heeR’ of ‘HeEr’.) Al die hoofdletters zouden het schadelijke patriarchale Godsbeeld maar versterken, want, zo is de gedachtegang, ‘als God mannelijk is, is het mannelijke God’.
Verder lezen Hij
Oordeel zelf
Nadat was gebleken dat op grond van de CBS-cijfers over 2020 zelfs Stevie Wonder van een kilometer afstand kon zien dat er in Nederland sprake was van grote oversterfte, zou je denken dat Thierry Baudet en Wybren van Haga hun domme gelul over dit onderwerp wel zouden staken. Niets blijkt echter minder waar. Terwijl de cijfers met de week minder aan duidelijkheid te wensen overlaten, beproeven onze boreale ridders steeds surrealistischer methoden om dat wat niet voor tweeërlei uitleg vatbaar is, toch met alternatieve feiten te weerspreken.
Een nieuwe take in dit absurdistisch theater is het delen van grafiekjes (de feiten!) vergezeld van de tekst ‘Oordeel zelf’. In die grafiekjes is de ernst van de situatie voor een geoefend oog gewoon zichtbaar, maar net wat beter verhuld dan te doen gebruikelijk. Zo tweette Thierry Baudet deze week een grafiek die moest aantonen dat er procentueel net zo veel 65-plussers waren overleden als in 2010, en zelfs een stuk minder dan in de jaren daarvoor. Oordeel zelf!
Verder lezen Oordeel zelf
Piemeltaart
Als kwarktaart gemaakt wordt met kwark, slagroom het hoofdbestanddeel van slagroomtaart is en appeltaart zich kenmerkt door de alomtegenwoordigheid van stukjes appel, dan begrijpt u dat ik niet snel een beroep zal doen op de diensten van bakkerij De Ouwe Taart in Waalre, die piemeltaarten fabriceert. Nog een reden: de bakker die zo creatief met zelfrijzend bakmeel omspringt, staat op nummer 3 van de kandidatenlijst van de conservatieve moslimpartij Partij van de Eenheid.
‘Staat’, want de praktijken van Jolisa Brouwer (gadver!), die in haar winkeltje vermoedelijk ook kutcakes en moorcocks verkoopt, alsmede een geheel eigen interpretatie van het begrip ‘wentelteefje’ weggeeft, werden te laat ontdekt om haar nog van de officiële lijst te kunnen schrappen. Vermoedelijk werd zij ontmaskerd toen de salafistische achterban als sluitstuk van het verkiezingsprogramma op zoek ging naar een passende wijze om de invoering van de sharia te vieren. Of zij keken naar de populaire internetserie Kim Holland Bakt, dat kan natuurlijk ook.
Verder lezen Piemeltaart