AVG

Je kent het wel: je zoekt je online de tyfus naar een paar schoenen, en als je dan eindelijk een keuze hebt gemaakt en de transactie voltooid is, word je in de weken DAARNA tot in de diepste krochten van het internet achtervolgd door een advertentie van diezelfde winkel, met als stralend middelpunt de schoenen die je dus al hebt aangeschaft. Of je dit misschien leuke schoenen vindt.

Je zou toch hopen dat deze glitch in de internetmarketing voorbij is als vrijdag de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG) van kracht wordt, want wie geeft er bij het bezoeken van een website nu expliciet toestemming om tot in het oneindige gestalkt te worden door het betreffende bedrijf?

Ja, je kunt cookies weigeren, adblockers installeren en wat al niet, maar in werkelijkheid zijn we natuurlijk gewoon te lui. Te lui om vinkjes uit te schakelen die standaard ingeschakeld staan, te lui om ons af te melden van alle reclame die dagelijks netjes in het afvoerputje van onze mailbox wordt gedeponeerd, en nu dus ook te lui om in te gaan op de smeekbedes van diezelfde adverteerders om alsjeblieft expliciet aan te geven dat je hun troep ook in de toekomst niet zal lezen maar wel bereid bent deze geheel klimaatneutraal af te voeren.

In theorie ontvang ik na vrijdag dus geen enkele reclame meer, maar ik ben bang dat de commercie er wel iets op weet te vinden, en dat mijn expliciete toestemming impliciet allang vergaard is. Hoe zou men ook anders kunnen voldoen aan de vereiste dat men moet kunnen aantonen dat de ontvanger willens en wetens die toestemming heeft gegeven? Ik bedoel, ik weet wel dat ik mijn vonnis teken als ik ergens een cookie accepteer (dat heeft mijn moeder me ooit nog geleerd), maar waren de Facebooks en Zalando’s van deze wereld werkelijk van plan om in kansarme wijken deur aan deur te gaan om onomstotelijk vast te stellen dat hun beoogde clientèle met een zekere mate van handelingsbekwaamheid en ondubbelzinnig instemt met de ontvangst van reclamemateriaal?

Hopelijk slaagt de AVG erin de grootste schoften in de handel van privégegevens voor commercieel gewin te beteugelen, maar intussen worden de onschuldigste bedrijven opgezadeld met hoge kosten om te voldoen aan een wet die in de praktijk vermoedelijk weinig verandering zal brengen. Over een paar jaar heb ik een algoritmetje draaien dat voor mij in de gaten houdt wanneer mijn schoenen aan vervanging toe zijn, tegen welke tijd het bovendien heeft uitgezocht waar ik voor de beste prijs mijn ideale nieuwe paar kan kopen – waarna ik, te lui om niet op akkoord te klikken, slechts beschaamd zal moeten erkennen dat ik altijd al witte cowboylaarzen met bloemmotief heb willen hebben.

Dat wil zeggen: als ik toesta dat mijn data gebruikt wordt. Discover Weekly van Spotify geeft nu al wekelijks een playlist van muziek die je waarschijnlijk leuk vindt op basis van wat je luistert. De charme van een miskleun aanschaffen in de boekwinkel mag wat mij betreft een relict van het verleden worden in ruil voor de zekerheid dat iedere aanschaf mij in de toekomst zal bevallen. En als ik nog eens ziek word, kan het verdomd goed uitkomen als een nimmer gemanifesteerde genetische afwijking in de familie meegenomen kon worden in de diagnose of behandeling. Het toekomstbeeld is niet altijd even plezierig, maar het heeft er alle schijn van dat vooruitgang afhankelijk is van de beschikbaarheid van data. In dat opzicht zou de EU met de AVG nog wel eens een historische vergissing kunnen begaan.

Intussen riskeren bedrijven grote boetes als zij niet voldoen, tot wel 4% van de wereldwijde omzet. Nu heb ik zelf alleen maar kosten aan het onderhoud van deze website, dus ik heb uitgerekend dat ik met mijn negatieve omzet toch al gauw een paar euro kan verdienen als ik me niet aan de AVG houd. Dus: wil je mijn nieuwsbrief ontvangen, meld je dan vooral niet aan!

Nieuwe stukjes in je mailbox?

Meld je aan en ontvang een mailtje bij elk ei dat gelegd is.

Naam*

E-mailadres*