Verward

Een paar weken geleden werd Rotterdam Centraal het eerste NS-station waar alle poortjes dicht gingen. Eerder dan gepland, maar er waren weer zo veel conducteurs in elkaar getimmerd dat er nu toch echt iets gedaan moest worden tegen dat vermaledijde zwartrijden. Niet dat de incidenten zich ook maar in de wijde omtrek van Rotterdam afspeelden, of dat betalende reizigers in theorie niet evengoed licht ontvlambaar kunnen zijn, maar om een daad te stellen en om even later via een jubelend persbericht bekend te kunnen maken dat het beleid zijn vruchten afwerpt.

En ja hoor: in twee weken tijd werden duizend zwartrijders gepakt, en dus, concludeerde de NS, zijn er door de poortjes minder zwartrijders. Duizend zwartrijders in twee weken, en dat waren dan alleen nog maar de betrapte – het leek me eerlijk gezegd nog steeds heel veel, maar het artikel vermeldde helaas niet hoeveel meer zwartrijders er tot voor kort in een vergelijkbare periode in de kraag werden gevat.

Bij de politie gaat het al net zo: worden er veel boeven gevangen, dan is dat geen bewijs voor toenemende criminaliteit, maar voor een goed functionerend politieapparaat; worden er minder boeven gevangen dan is er duidelijk sprake van toegenomen veiligheid – het is maar net welke beleidsdoelstelling prevaleert. In de tussentijd weet iedereen die wel eens beboet is voor door rood fietsen dat de politie ook zijn targets moet halen en dus af en toe gewoon instructies krijgt om wat extra bonnen uit te schrijven.

Minister Schippers van Volksgezondheid sneed tegen alle alarmsignalen in tamelijk rücksichtslos in de budgetten voor de geestelijke gezondheidszorg. Daar lag weinig meer dan een platte bezuinigingsdoelstelling aan ten grondslag, maar ongetwijfeld was de hoop gevestigd op het beleidstechnisch wenselijke bij-effect dat bij gebrek aan loketten en zorgverleners het aantal geregistreerde verwarde mensen sinds (en dus dankzij) de invoering van het nieuwe beleid enorm zou dalen.

Helaas zat de politie net in een fase waarin de administratie weer eens op orde gebracht moest worden. Het ongelukkige toeval wil nu dat oom agent via tal van incidenten daadwerkelijk registreert wat iedere boerenlul al op zijn klompen aanvoelde: het aantal verwarde mensen in het openbare leven neemt toe. Daar had de minister niet op gerekend.

Waar bestuurders normaal gesproken bijzonder happig zijn op het hanteren van de post hoc ergo propter hoc-redenering zag minister Schippers in dit geval geen verband tussen deze toename en haar bezuinigingen die eraan voorafgingen. Maar ze moest natuurlijk wel iets met die halvezolen, want je hoefde het Journaal maar aan te zetten om te zien dat we hier te maken hebben met een potentieel maatschappij-ontwrichtend probleem.

Dus wat lanceerde de bewindsvrouw daarom vandaag? Een plan dat de groei van het aantal verwarde mensen moet tegengaan! Natuurlijk: als de zorg die je biedt ontoereikend is voor het aantal lieden met een psychische uitdaging kun je wel weer gaan investeren in meer en betere zorg, maar dat zou betekenen dat je toegeeft dat je beleid slecht was. Beter dring je het aantal mensen dat die zorg nodig heeft terug tot proporties die passen bij je budget. Preventie voor alles!

Na eerdere campagnes als Gij zult niet roken, Gij zult niet drinken en Gij zult geen geweld gebruiken tegen hulpverleners – u weet hoe onvoorstelbaar succesvol die al waren – schaart het kabinet zich nu dus achter het adagium Gij zult niet verward zijn. Zo maakbaar was de samenleving nog nooit: dreig je van het padje te geraken, dan schiet de overheid te hulp. Verwarde mensen, die hebben wij over een tijdje gewoon niet meer!

Ehh...
Ehh…

Edith Schippers gelooft er heilig in, en blijft hardnekkig het causale verband tussen de gekkies op straat en haar bezuinigingen ontkennen. Er zijn volgens haar namelijk “ook regio’s waar het wel goed gaat”. Ja, in de gemeente Borger-Odoorn heeft de afgelopen tien jaar niemand zich met benzine overgoten en gedreigd zichzelf in brand te steken in het gemeentehuis als de burgemeester niet binnen vierentwintig uur de rioolbelasting voor alle inwoners zou kwijtschelden, dus er moet daar haast wel iets in het leidingwater zitten dat de bevolking beschermt tegen iedere vorm van waanzin.

Hoe stapelkrankzinnig ook, het plan van Schippers zal ongetwijfeld een doorslaand succes worden. Als over een tijdje niet iedere week maar iedere dag een ernstig incident met een verward persoon plaatsvindt, zal dat aangewend kunnen worden als het ultieme bewijs voor het feit dat de overheid de halvegaren nu een stuk beter in de smiezen heeft, en niemand moet denken dat hij nog zomaar zonder represailles een beetje gek in zijn hoofd kan worden. Het ronkende persbericht ligt vermoedelijk al in de week.

Streven naar minder verwarde mensen: als dat de doelstelling is, spreekt hier een burger die dringend hulp nodig heeft. Een plan daarentegen om de toename van verwarde bewindslieden tegen te gaan: dat lijkt mij wel degelijk haalbaar en wenselijk.

Nieuwe stukjes in je mailbox?

Meld je aan en ontvang een mailtje bij elk ei dat gelegd is.
Loading

2 gedachtes over “Verward”

  1. om te kunnen zeggen dat het veiliger op straat woordt neemt de politie geen aangiftes meer aan en zeggen ze kijk er zijn minder aangiften dus we doen het zo goed het is veiliger op straat stelletje halve zolen.

  2. Wat beleidsschippers ook kunnen doen is de definitie van verwardheid bijstellen. Scheelt een hoop. Is verward wel echt verward, kan men zich in Den Haag afvragen. Of misschien is verwardheid ook wel gewoon een keuze die je niet moet maken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *