In het Openluchttheater van Rotterdam kruip ik morgen in de huid van Phidippides, de onfortuinlijke boodschapper uit het Griekse dorpje Marathon zonder rijbewijs, die op de dag dat hij naar de hoofdstad werd gestuurd om te melden dat Sparta door een Atheense overwinning op FC Perzië geen kampioen meer kon worden – een zeldzaamheid in die tijd, we schrijven 490 v.C. – ontdekte dat zijn fiets gestolen was, en tot overmaat van ramp – maar ja, Griekenland hè – wegens een staking ook geen gebruik kon maken van het openbaar vervoer.
De barre voettocht van Phidippides naar Athene die het gevolg was van deze ongelukkige samenloop van omstandigheden – de arme man moest ook nog eens terug – is inmiddels in vele versies ten tonele gevoerd. Uit Kenia en omringende landen zijn surrealistische interpretaties bekend waarin gesuggereerd wordt dat Phidippides stiekem toch met de taxi ging, of van Marathon naar Athene geteleporteerd werd – niet voor niets een Grieks begrip. De Marathon van Rotterdam, morgen gratis te aanschouwen, is uitgebalanceerder opgezet, maar vergt met minimaal 3,5 uur wel het uiterste van de kijker – waarbij nog van geluk gesproken mag worden dat dit jaar niet voor de gelegenheid gestart wordt in Zwolle.
Duidelijk is nu al dat het stuk heftige reacties losmaakt. De kritieken zijn zeer wisselend: De Telegraaf is vernietigend in haar oordeel (nul sterren) en noemt het ‘een achterlijk stuk dat niets, maar dan ook helemaal niets met cultuur te maken heeft’, terwijl de Volkskrant ‘een inktzwarte parodie op de menselijke overmoed’ ziet en het stuk vier sterren geeft.
Helaas zijn ook de meningen over de hoofdrolspeler niet onverdeeld positief: ‘In de try-outs kwam hij nog weg met zijn onervarenheid, maar het is zeer de vraag of hij klaar is voor het echte werk’, aldus NRC Handelsblad. Vol lof is men wel over de productie door Endemol (‘een waar spektakelstuk met 24.000 figuranten’ – Algemeen Dagblad) en de bescheiden bijrol van Carice van Houten, die Phidippides’ liefje Cassiopeia speelt. ‘De gracieusheid waarmee zij haar geliefde na 20 kilometer een banaan aanreikt, is werkelijk adembenemend’, aldus de Gooi- en Eemlander.
Ik bereid mij voor op een zware rol (behalve dan die passage ongeveer halverwege), waartegen mijn linkerenkel (en geef hem eens ongelijk) al de hele week protesteert.
Naar verluidt stortte Phidippides na het uitspreken van de woorden ‘We hebben gewonnen!’ ter aarde en overleed. Die sterfscène komt hoe dan ook in de voorstelling terug, maar ik hoop hem toch in ieder geval een moderne interpretatie te kunnen geven.
Al weer aan het trainen? Overigens zie ik dat je The art of fielding hebt gelezen, een bijzonder komisch boek. En nog goed ook.
Zeker, alweer twee keer wezen draven en nergens last van.
Het is allemaal een kwestie van acteerstijl – de regisseur van Tiki Gelana had haar kennelijk niet verteld dat ze vermoeidheid hoorde te veinzen na 40km. Wat een tempo!