Koekhappen

Burgemeester Piersma liet er geen misverstand over bestaan: in Makkum wordt op Koninginnedag niet gekoekhapt, laat staan koekgehapt. Een moedig besluit van de burgemeester, waar echter weinig tegen ingebracht kan worden.

Ik bedoel: hoe vaak hebt u in uw leven gekoekhapt? Twee keer? Drie keer? De leden van het koninklijk huis dus ieder fokking jaar, en het is gewoon een hopeloze zaak met die mensen: er zit werkelijk geen enkele progressie in. Zelden zulke talentloze koekhappers gezien als de leden van onze koninklijke familie. Dan is het misschien hard, maar dan komt er een moment waarop je moet concluderen dat genoeg genoeg is geweest.

Klein voorbeeldje. Als je tegen de koek aan hapt, gaat de koek slingeren. Kwestie van zwaartekracht enzo. Het enige wat je dan nog hoeft te doen, is op de plek te blijven staan, je grote scheur open te zetten en Kapitein Koek wandelt zo je koninklijke waffel binnen. Die zoekt namelijk weer het laagste punt op, weet je na twee keer oefenen. Maar nee hoor, zo’n koninklijke oetlul zie je dan altijd met zijn hele hebben en houden achter die koek aan gaan, ook al torst hij dertig jaar koekhapervaring met zich mee. Je bent geblinddoekt, sukkel!

Ik begrijp het wel hoor: die jongens hebben natuurlijk helemaal geen zin om te koekhappen. Die willen niet kaatsen maar ketsen, heerlijk Oud-Hollandsch kinders verwekken met Maxima en Mabel. Maar in plaats daarvan moeten ze “gezellig koekhappen met de mensen, moeder!”.

Als die mensen ook maar een fractie van de weerzin tegen familieverjaardagen hebben die ieder gezond mens heeft, moeten ze ieder jaar als een berg tegen dat hele koninginnedaggebeuren opkijken. En maar handjes schudden, en maar zwaaien, en maar glimlachen. Wat een spierpijn in de kaken zullen ze vandaag weer hebben! Misschien gaan ze daar wel zo raar door praten, en misschien hebben ze daardoor wel zo weinig talent voor koekhappen.

Nieuwe stukjes in je mailbox?

Meld je aan en ontvang een mailtje bij elk ei dat gelegd is.

Naam*

E-mailadres*