Hoewel een enkeling nog aarzelt, zijn Charlie Aptroot, Hans van Baalen, Willibrord van Beek, Stef Blok, Arend Jan Boekestijn, Han ten Broeke, Brigitte van der Burg, Ineke Dezentjé Hamming, Laetitia Griffith, Henk Kamp, Paul de Krom, Anouchka van Miltenburg, Helma Neppérus, Atzo Nicolaï, Johan Remkes, Mark Rutte, Edith Schippers, Janneke Snijder-Hazelhoff, Fred Teeven, Frans Weekers en Halbe Zijlstra dus officieel uit de fractie van Rita Verdonk gestapt, en u dwingt mij tot een reactie.
Ik zou het kunnen hebben over de geruchten die de ronde doen over een zorgvuldig geregisseerd diner waar Rita ten overstaan van een aantal Telegraafjournalisten haar beklag zou hebben gedaan over de VVD om zo haar eigen vertrek in gang te zetten – een complottheorie die me voor de verandering wel aanspreekt.
Ik zou de ballon kunnen doorprikken van een Rita die meer dan een dag moet nadenken om haar onvermijdelijke besluit te nemen – alsof ze daar niet over na heeft gedacht toen ze de strijd om het lijsttrekkerschap had verloren, en alsof ze die tijd nodig had toen ze nog over de levens van anderen besloot. Maar nu hebben de speechschrijvers en campagnemakers waarschijnlijk geadviseerd om de situatie die alleen maar in haar voordeel werkt eerst nog even door te laten sudderen, om straks nog verpletterender in de eerstvolgende Politieke Barometer binnen te kunnen komen.
Ik zou nog heel veel andere zaken kunnen aansnijden, maar, in goed Joliaans: ik heb er de kracht niet meer voor.
Het kabinet is nog maar net terug van zijn honderd dagen durende introductieweek, en de Kamer nog maar net bijgekomen van het reces of de eerste afsplitsing is alweer een feit. In de vooroorlogse parlementaire geschiedenis kwamen afsplitsingen nooit voor, vanaf eind jaren zestig per regeringsperiode hooguit twee of drie keer, maar sinds Fortuyns Revolutie van het Ego staat de teller al op zeven – en dan heb ik het nog niet eens over de diverse egotwisten in de kabinetten-Balkenende.
Verdonk en de VVD waren nog geen half etmaal uit elkaar of Maurice de Hond had al boven tafel gekregen dat 59% van de VVD’ers het niet eens was met de gang van zaken. In het Journaal werd dat voor het gemak afgerond naar 60%, en toen ’s ochtends de Volkskrant op de mat plofte vond al 74 procent van de VVD’ers dat de breuk onterecht was. En dat terwijl slechts 22 VVD-leden, dat is zo’n 0,05% van het ledenbestand van ruim 40.000, de vergadering hadden bijgewoond waarin alle relevante argumenten waren uitgewisseld.
Nog geen dag later heeft Verdonk 27 zetels en is Henk Kamp de nieuwe partijleider.
In plaats van dat de VVD-stemmers de ontwikkelingen binnen hun partij op afstand volgen – de ene keer verheugd of met trots, en net iets vaker met enige zorg – zijn ze nu bepalend voor de koers die de partij moet varen.
Hun mening doet er kennelijk toe. Politici zijn allang niet meer de vakmensen van wie je nederig alles klakkeloos aanneemt. Allang niet meer mensen die dagelijks talloze moeilijke, weloverwogen besluiten nemen – soms gunstige en net iets vaker moeilijke en dappere – maar het einde van een spreekbuis waar met honderden tegelijk doorheen geschreeuwd wordt.
De ego’s die zich een eigen spreekbuis toeëigenen bepalen het politieke debat: egopolitici die partijpolitiek als een relict uit een ver verleden beschouwen, en verwende rancuneuze klootjesego’s die de egopolitici in het zadel helpen omdat zij de illusie wekken dat hun eigen klootjesmening er ook toe doet.
Ik word toch zo ontzettend moe van al die meningen die er niet toe doen.
En u zou moe moeten worden van de mijne.
Ga zo door, Zero, onvermoeibaar en onvermoeiend.
De vervlakking van de politicus in het algemeen (de houding van “ik ben ook maar een mens”) is heel vervelend.
Eigenlijk zie je het verschil tussen iemand die nadenkt en iemand die bang is voor een daling in de (kijk)cijfers als je de meningen van Bolkestein en Wiegel hoort. Bolkestein is de denker (ook al hoef je het niet eens met hem te zijn), en Wiegel de populist-pur-sang-en-avant-le-lettre.
Bolkestein zegt dat het de beste oplossing is, Verdonk uit de fractie, Wiegel is bang dat de VVD verdwijnt zonder Verdonk. (Letterlijk van nos.nl: “Volgens Wiegel staat het voorbestaan van de partij op het spel en moet er een ultieme poging worden gedaan om uit de problemen te komen” en “De ereleden Bolkestein en Vonhoff spraken juist hun steun uit voor het besluit om Verdonk uit de fractie te zetten. Bolkestein noemde dat onder de gegeven omstandigheden de beste optie”)
Helaas heb ik de uitnodiging van peil.nl (Maurice de Hond) direct weggegooid, anders had ik de vraagstelling geweten. Nu hoef je niet op de peilingen van Maurice de Hond af te gaan; hij is een sensatie-peiler. En sensatie is iets voor de Wiegels in deze wereld.
‘k word er ook een beetje moe van, maar jouw uiteenzetting vind ik wel een van de mooiere! 😉
Het is inderdaad bedtijd, maar het begin van het stuk heeft me zo aan het lachen gebracht, dat ik weer wakker ben. Rita is rechtlijnig, heeft onbegrijpelijke acties, maar ik vind haar als persoon eerlijk gezegd sympatieker dan Marc Rutte. Die komt over als een omhooggevallen corpsbal. Gelukkig heb ik niets met de VVD, ze rommelen maar aan…..