Aktie

Ik heb het niet zo op demonstranten. En dan heb ik het niet over degenen die op een druiligere zaterdagmiddag besluiten om met zijn allen op een groot plein stilzwijgend bijeen te komen om een signaal af te geven dat vervolgens steevast genegeerd wordt – die zijn gewoon zielig – maar om degenen die ook daadwerkelijk iets doen. Activisten, moet je die geloof ik noemen, maar dat woord heeft een veel te positieve connotatie wat mij betreft. En activisten noemen zich vreemd genoeg ook wel eens pacifisten, ja, denk daar maar eens over na.

Maar ik heb het dus over van die types die zich vastketenen aan bomen waarvan verordonneerd is dat ze gekapt gaan worden. Zo’n besluit is dan al behandeld door de Tweede Kamer, de Eerste Kamer, drie gemeenteraden als de betreffende boom wat ongelukkig gepositioneerd is, zes buurtorganisaties en tien belangenverenigingen, en ook vijftien handtekeningenacties hebben niet geholpen. Hele gebieden zijn ontbost om het papier te kunnen produceren dat hiermee gepaard ging, en in al die tijd heeft geen hond, nou ja een hond misschien nog wel om ertegenaan te pissen, maar in ieder geval geen mens zich om de boom in kwestie zelf bekommerd: die stond daar maar lijdzaam zijn onafwendbare lot af te wachten.

En dan uitgerekend op de dag dat er gezaagd gaat worden, komt er zo’n pipo die zich aan de boom vastketent. Ja, sorry hoor, deze boom was al gereserveerd voor vandaag. Hup, de kettingzaag erin.

Gisteren was het weer zover. De Betuwelijn was klaar. Zeven jaar te laat, dat wel, en hoe zou dat nou toch komen, maar al die tijd waren er dus al stukjes rails klaar waar je zorgeloos op kon voetballen, rennen of liggen, zoals op de snelweg op autoloze zondag. Nooit vertoonde zich er iemand, maar uitgerekend op de dag dat de eerste trein gaat rijden ketenen vijftien actievoerders zich vast aan de rails.

Dat lijkt mij op zijn zachtst gezegd niet zo slim; we weten allemaal wat er gebeurt met mensen die op de rails gaan liggen als er een trein aankomt. Wel meteen een goede test voor de kwaliteit van de spoorlijn, zou ik denken.

Maar deze actievoerders staan volledig in hun democratische recht, want ze vinden dat deze spoorlijn een megalomaan project is dat de bevolking ondemocratisch door de strot is geduwd. En dus wordt de openingsrit stilgelegd en worden specialisten van de losknipservice van het KLPD opgetrommeld. En blijkt bij de aanhouding van de actievoerders dat ze natuuuurlijk geen legitimatie bij zich hebben, want dat was ook al zo’n wet die ons op bijzonder ondemocratische wijze door de strot is geduwd. Na betaling van 50 euro en een gezellig gesprek onder het genot van een kopje koffie zit het toneelstukje er weer op.

Tachtig procent van de Nederlanders schijnt te lijden aan sleur. Deze actievoerders behoren zeker tot die groep.

Ik word er zo moe van. Reikt mijn democratische recht nou echt niet verder dan het schrijven van zo’n zuur stukje?

Nieuwe stukjes in je mailbox?

Meld je aan en ontvang een mailtje bij elk ei dat gelegd is.
Loading

8 gedachtes over “Aktie”

  1. “Reikt mijn democratische recht nou echt niet verder dan het schrijven van zo’n zuur stukje?”

    Jawel hoor, je hebt demonstratierecht maar daar maak je liever geen gebruik van. Tja dan ben je gebonden aan het schrijven van een stukje 😉

    Dit soort acties ben ik ook niet voor maar op zich ben ik wel voor demonstreren en actievoeren. Nederlanders laten tegenwoordig maar gewoon alles over zich heen komen en komen niet verder dan wat kankeren voor de tv. Daar laat je je stem zeker niet mee horen.

  2. @elsje. Als je ze overdwars op de rails legt hoeft John de Mol zich in ieder geval niet het hoofd te breken over wat je vooraan legt. Dat komt de snelheid van zo’n show ook weer ten goede :=_

  3. Ik vind dit wel een onderwerp voor een tv-show. Ik stel het me als volgt voor: de trein rijdt tot op enkele centimeters van het hoofd of de benen (wat leg je nou vooraan in zo’n geval, is nog een hele leuke!) en wij kijkers mogen dan per sms stemmen of-ie door moet rijden of moet stoppen. Heel democratisch toch?

  4. Die types die jij beschrijft noem ik actieroepers. Actievoerders zijn mensen die hun leven geven voor stemrecht; die in de vuurlinie gaan staan voor hun recht. Vaak letterlijk. Niet dus die types die Het Maagdenhuis bezetten. Maar slegs tot zes uur ’s avonds. Want ze moeten van mama op tijd thuis zijn met het eten. Diezelfde types die op het Museumplein staan. Maar alleen als een gratis bus ze erheen brengt. Je zal toch een tientje moeten uitgeven om mensen te laten weten dat je ergens achter staat…:-(

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *